çocukluktan beri obsesif derecede istediğim oyuncaktı bu. kanal 6 vardı o zamanlar siz küçüktünüz hatırlamazsınız; orda sürekli reklamları olurdu. Küçükken bir gün annemden deli gibi akülü araba istedim. yoğun ısrarlarım sonucu annem artık kocaman bir çocuk olduğumu akülü araba yaşımın geçtiğini söyledi. henüz okula gitmediğimi hatırlıyorum. hayır kocamansam nasıl çocuğum hala? neyse o hafta bana tren seti hediye etmişlerdi. bu da böyle bir çocukluk travmamdır.
Çocukluğumun ûkdelerinden biridir. Şimdiki gibi ürün seçeneğinin olmadığı zamanlar. E haliyle fiyatlar çok uçuk. Babanın maaşı 32 milyon iken bu akülü arabalar 6-7 milyon civarıydı. Yani benim için sadece hayaldi.
O zamanlar da çokomellerin jelatinini bilmem kaç tane biriktirene çekilişle akülü araba veriyorlardı. Çocuk aklımla bu lardan biriktirip alabilirim sanıyordum. Sonuç tabi ki hüsran...
Bugün yeğenime aldığım akülü arabadır. Gerçekten de bir çocuğun hayallerindeki en güzel hediyedir akülü araba. Yeğenimin gözlerindeki sevinç ışığını görmek bana yetti. Benim küçükken akülü arabam olmadı, bari yeğenimin olsun dedim, aldım.
