Hayata ve insanlara öfke duyduğum dönemlerde, akrabalar da sevdiğim akrabalar ve sevmediğim akrabalar diye ikiye ayrılıyordu. Öfkem durulunca akrabalarım, ciddiye aldıklarım ve ciddiye almadıklarım olarak güncellendi. Bilmiyorum ben de birileri için akraba statüsündeyim. Farkında olmadan ya da farkında olarak birilerini huzursuz ettim belki. Onların gözünde de ben sevilmeyen akrabayım. Olabilir. Bunu çok da dert etmiyorum. Ama bir çocuğun gönlünü kırmak onu gücendirmekten ölesiye korkarım. Çevremde anne babasından yola çıkarak onların çocuklarına karşı özensiz şekilde davranan çok insan var. Yani bunu bile isteye yapmıyorlar da olayın doğası gereğiymiş gibi yapıyorlar. Yaptıkları şeyin farkında bile değiller. Bu özensiz davranışlar da çocuğu bir şekilde akrabalardan soğutuyor.
Sevmiyorsanız istemiyorsanız sırf aranızda kan bağı var diye, kimseye gülümsemeyin de selam da vermeyin, halini hatrını da sormayın. Bunları sadece hak edenlere gösterin demiyorum. Ama hak etmeyenlere kesinlikle göstermeyin.
Hakkınızda sürekli dedikodu yapıp sizi çekemiyorsa sevmemeniz normal.malesef yakın akrabalarımızın nerdeyse hepsi böyle.siz iyi niyet gösterdikçe kullanmaya ve salak yerine koymaya,faydalanmaya çalışıyorlar.konuşmamak fayda getirdiği için iletişim kopuk.bizden uzak Allah'a yakın olsunlar.
arabaları sevmemek diye okudum, hatta bununla ilgili bir entry giriyordum ki üstteki yorum dikkatimi çekti bi göz gezdirdim. lan dedim ne mal adammış akrabayla araba arasında nasıl bir bağıntı kurmuş anlam veremedim. tam eksiliyordum ki az önce bahsettiğim kişinin kendim olduğunu anladım.
iq'mda yüksek aslında niye böyle olduysa..
Sevemiyorum olmuyor bi türlü bazen vicdan yapıp sevmeye ugrasiyorum o da daha çok nefret ettiriyor.
Burdan tüm akrabalarıma sesleniyorum bizim bayramla alakamız yok bize gelmeyin bizi de beklemeyin.
Para veren akrabaları sevmemek ve para vermeyen akrabaları sevmemek olarak 2'ye ayrılır. Birincisi insanın kendini kötü hissetmesine neden olurken ikincisi hiç de umrumda olmaz.
Akrep gibiler. Habire zehirlemeye çalışıyorlar. insan hiç mi kuzenleri ile vakit geçirmek istemez arkadaş. Kaç tane kuzenim var, hiçbirinin de yüzünü dahi görmek istemiyorum. Hepsi bi tuhaf. Yabancıdan bile yabancıyız. Çoğu zaman bize geldiklerinde selamlaşmak için çıkarım odamdan. Samimiyetsiz art niyetli şeyler.
Ekseriyet sevmez kendi akrabasini. Her kes bir formada kendini hakli gorür. Hep "onlar" kötü, haksiz..
Heyhat. Oysa kendi kanindan olan akrabasina iyiligi dokunmayanin, affedici olmayanin, yad insalara karsi hosgorülü olmasi sadece ego tatminidir.
