sendika ağalarının lüks içinde yaşadığı ve bu kadar çok işçi ve aileleri açlığa (gerçek anlamda açlığa!) mahkum edilmişken seslerini çıkartmayan, yeri yerinden oynatmayan satın alınmış sendikacılıktır.
türkiyedeki en büyük ve güçlü sivil toplum kuruluşları, ve dolayısıyla, hükümete baskı unsuru olan işçi sendikalarının yaşanan insanlık dramlarına bilerek ve isteyerek sessiz kalmasıdır.
tamamen aç ve umutsuz işçilerin temsilcisi olması gereken ve meydanlarda kıyameti koparması gereken, ama susup oturan sendikalardır.
