gerçek bir demokraside, iktidarda olan bir partiye muhalif olan politik güçlerin o hükümeti "yıkmaya" çalışmaları kadar doğal bir şey olamaz. yarı demokratik bir ülkede dini sömürerek iktidara gelerek devleti yıkmaya çalışan ve kendi derin güçlerinin oluşturan bir partiyi iktidardan uzaklaştırmak için politik sahnede çalışmalar yapılmaması anormal olur.
her olaya ağlayıp da duygu sömürüsü yapan bir siyasetçiden başka ne beklenebilirdi ki ? halkına serzenişte bulunan bir devlet adamının acıklı durumdaki hikayesi, halkının ona sorunlarını ve dertlerini anlatması gerekirken hep bülent arınç ve partisi tam tersi olarak dertlerini halka anlatıyor ve serzenişte bulunuyor. halbuki bir elleri yağda öbürü balda oldukları halde. keşke halk daha fazla farkında olsa böyle şeylerin..
