yıllarca oy verip sistemi meşrulaştıran, devletin insanlar için birşey yapan bir mekanizma olduğunu zanneden birçok vatandaşın bütün bu vitrinin sadece bir avuç erk sahibine yarayan bir dolap, bir tezgah olduğuna uyanmasını sağlamıştır.
yaşı yetip biraz geçmişi hatırlayabilenler bilir, rüşvet, adamsendecilik, yolsuzluk, adam kayırma, boş ve gerici bir kültür politikası, ekonomik ve teknik imkansızlıklar, batının çıkarlarının memleketin çıkarlarından üstün tutulması hep varolan hikayelerdi. kimse inanmazdı bunları söyleyenlere ama, "anarşik" diye yaftalar ve dışlardı.
akp rejimi iktidarı boyunca o kadar beceriksizce ve arsızca davrandı ki, bu zamana kadar biraz olsun sisteme güvenen ve oy verenleri uykularından uyandırdı, insanlara "boşu boşuna konu mankeni oluyoruz" hissi gelmeye başladı. elbette bir kesim ruhundan tamamen ayrılmış veya gündelik çıkarları adına hala gidip oy veriyor, ya da "devletimiz çok yaşa" diye ortalıkta dolaşıyor olabilir. ancak bunların neye ne kadar bağlı olduğu sadece bir iki ay nevale alamamalarına bakar; ondan sonra anlaşılır aidiyet duygusu.
demem o ki, "devrimci" akp ve baş pehlivanı sağolsun, bir büyük yalanı nihayet sona erdirdi. peki ama bu "uyanan" insanlar birşeyleri yerli yerine oturtabilirler mi? bu örgütsüzlükle bayağı zor.
