acizliğin dik alası, hayalperestliğin sınır kapısıdır.
özellikle "rejim" diye anladıkları ülkenin ismi, bayrak ve başkent ile sınırlandıran kesim "ne rejim değişikliği yeeaa, sakin ol şampiyon" diye artistlik yapmaya devam edecektir, kesin.
arkadaş, adamlar kendilerinin işine gelmeyen fikirleri dinlemek, muhalif olana tahammül etmek veya alternatifleri dikkate almak gibi bir eylemi hiçbir zaman gerçekleştirmemiştir. insanların gerek basın yayın kanallarından, gerek parlemento'dan, gerekse sokaklarda dile getirdiği hiçbir itiraz, eleştiri, isyan, vs. bu partinin kulağına ulaşmadı. başbakan'ın ağzından kendisine oy vermeyen yüzde elli ne seçmen, ne millet, ne de insan sayıldı.
peki ne için? tek tek rejimin dayandığı tüm kuvvetler ayrılığı ve denetim mekanizmalarını tek elde toplamak için. ne ordu, ne savcı, ne polis, ne yargıç, ne bürokrat, ne de işine gelmeyen fakat devletin geleneksel olarak eli kolu kabul edilen kuvvetlerin hiçbiri ayrılmadı, tamamı kenara itildi, hapse atıldı, sürüldü; ya da diplomatlar meselesinde olduğu gibi en hafif haliyle "yok" sayıldı, aşağılandı. bir cürüm işlendiği ya da bu yönde şüpheler olduğu zaman yapılması beklenen bütün "normal" süreçler, prosedürler, kanuni yollar başaşağı edildi, ancak mutlak baskı rejimlerinde görülebilecek bir "hükümet lehine keyfilik" politikası hakim kılındı.
rejimin ikinci derecede önemli göstergeleri sayılan , t.c. kısaltması, milli törenler ve gelenekler bahsi bir noktada görmezden gelinebilirdi: ama demokrasi, hukuk devleti, basın özgürlüğü, bireysel haberalma ve insani haklar, temsile saygı, ve benzeri yapısal hedeflerin altı oyulmasaydı. rejimin temel unsurları ezilince ikincil sayılabilecek şekli unsurlar da olduklarından daha büyük anlamlar ifade etmeye başladı. ve insanların kafasında oluşan imaj şudur: doğru ya da yanlış, faydalı ya da faydasız bakılmaksızın "olan herşeyin tersini yapma" tavrı hakimdir ve iktidar kendi insanına "meydan okumak"tadır.
şimdi bu kadar usülsüzlüğü ve kanunsuzluğu göze alarak akıl almaz ihlallere imza atan organize bir yapının ciddi ciddi seçimlerin sonuçlarında güç kaybettiklerini farkederse bu sonuçları tanıyacağını hayal etmek mümkün mü? heryerde her tür çirkefi yapmaktan bir an bile tereddüt etmeyen bir yapının adaletli bir seçime izin vereceği, sonuçları manipüle etmeyeceği, demokratik bir tavır sergileyecekleri düşünülebilir mi? ne kadar saf, ne kadar naif, ne kadar olan bitenden habersiz olmak gerekir bunu beklemek için?
ihtimaller şudur: akp'ye eski sahip olduğu oy oranı çıkar, çıkmazsa seçimler geçersiz sayılır ve askıya alınır. bunu engelleyebilecek bir güç var mı? yok. işte bunun adına "rejim değişmiş" denir.
