deniz baykal ardından da kemal kılıçdaroğlu gibi sürekli akp ye çalışan muhalifler var oldukça adamların oyları artar da artar.
dün bindiğim taksinin şöförü trabzonspor hastası, sırf trabzonspor ile alakalı bir mevzudan dolayı başbakan'a uyuz olmuş, bir de kürtlere çok yüz verdiğini düşünerek soğumuş, artık sevmiyormuş onu ama oyunu kime verecek dersiniz? yine akp ye, yine akp ye.
neden? çünkü adamın alternatifi yok. ne olursa olsun en çok akp ye güveniyor.
neden? çünkü muhalefetten bıkmış, yıllardır diğer partilerden bir icraat görememiş, şimdiki hallerini de içler acısı buluyor.
nasıl ki bazıları için akp ye oy vermek vatana ihanet olarak algılanıyorsa, bu adam için de chp ye oy vermek hem vatan hainliği, hem salaklık, hem de dinsizlik anlamına geliyor.
yolu rte ile hiç kesişmeyen, az biraz olsun rte özellikleri taşımayan hiç bir liderin şansı yok. ne zaman ki bir lider gelir, yeri geldiğinde türbanlıların haklarını savunur, dini inançlara sayglılı bir imaj sergiler.ara sıra iktidarın yaptığı işleri tebrik eder, daha iyisini yapabileceğini ima eder. işte o zaman belki akp ye rakip bir parti olabilir. insanlar için alternatif olabilir.
düşük mü yoğunluklu mu bilinmez ama bir savaş sürüyor yıllardır. savaşın yegane sonucu insanların hayatını kaybetmesidir. üstelik bir ülkenin insanları karşı karşıya. ölümlerde ayırım yaptıkça öfke bilenir, umutsuz dalaş sürer.
öte yanda, savaşın sürdüğü bir anda bir iktidar söz konusu. bu iktidar ki bu güne kadar kürt meselesinde pek de alışık olunmayan adımlar atmıştır. açılım siyasetini gündeme taşımıştır.
onun ötesinde ülkenin iktisadi ve sosyal hayatında yine alışık olunmadık adımlar atmış, icraatların altına imzasını atmıştır.
bir yandan savaş belasıyla uğraşıyor öte yandan inkarı mümkün olmayan alt yapı çalışmalarına hız veriyor, en modern teknolojilerin ülke insanıyla buluşmasına ön ayak oluyor.
yüz yıllık vesayet zincirini kırıyor, manevi değerlerin özgürce yaşanmasına ön ayak oluyor, medyayı kapatmıyor aynıyla mukabele ederek tartışıyor.
yükselen değerin niteliğini doğru kavrayamazsak, onunla mücadele, daha iyi bir ülke idealine varabilmenin yolunu aydınlatamayız.
komünistler, sosyalistler, sosyal demokratlar muhalefet etmenin, doğru muhalefet etmenin yolunu maalesef bulamamışlardır.
sloganlarından tutunda, teorik-pratik argümanları ya tamamiyle ithal, yada yüz yıllık ittihatçı ve kemalist vurgularla malul.
bu günkü iktidar yepyeni bir burjuva demokratik inkılabın kanatlarında yükselerek varlığını hissettirmekte.
solumuz bu niteliği kavrayamadan, geçmiş kemalizmin kanalarında palazlanan istanbul sermayesinin ulusalcılığa dönüşen ana kronik dehlizlerinde türkiye hakikatine yabancılaşırken, öte yandan kuruluşunda ki marksist argümanların hala sürdüğü hayaliyle, idealleri uluslararası komplolara bulaşık bir hareketin askeri ve siyasi gücüne takılmaktadır.
ulusların kaderini tayin hürriyetini kalkanlaştırmış bu eskinin ordusuz kalmış generallerini temsil eden sol hareket, bu argümana dayanırken; bu argümanın teorik temellerini atmış sovyet liderlerinin 1917 yi takip eden günlerde inşa ettikleri ilkeleri çiğneyerek otonom talepli peri feri ülkelerini işgalle nasıl susturduklarını unutmuş yada unutmuş görünmektedir.
üstelik bu sol, şu an savaşan siyasi askeri gücüne karşı, emperyal odakların hayırhah hoş görüsünü-desteğini, fırsatçılığını anlamamış, yada anlamazdan gelmektedir.
ne yapmalı? en önce bu günkü iktidarın çoğunluğa dayandığı gerçeğini kabul ederken bunun nedenleri üzerinde kafa yorulmalıdır.
