meseleye ekonomik açıdan bakıyor olmamın altında yenilikçiler hareketinin sırtını sermayeye dayamasıdır. hatırlayalım; 28 şubat zamanlarında bütün medya ve sermaye muhafazakar kesimi açıkça hedef göstermişti. bu durum halk üzerinde gereksiz bir baskı oluşturmuş ve akp nin seçimlerdeki kozlarından birisi olmuştu. yenilikçilerin iktidar olması ile sermayeye karşı bir duruş beklentisi oluştu. ancak akp bunu başaramadı. yaptığı en iyi uygulama ise kapitalist düzene kendi sermayesini sokmak oldu. kapitalist sermaye ile içli dışlı olmak, üretime dayalı modele geçiş yapamamak sonun başlangıcıdır. http://www.zaman.com.tr/i...modeli-kaldi_2088984.html http://www.zaman.com.tr/i...i-ve-sonrasi_2090315.html
sonuç; geleceği kendi ellerindedir. acilen danışmanlarını yenilemesi ve değiştirmesi gerekmektedir. yenilenme şart. 2001 de olanlar gibi. her işte bir hayır vardır. umarım ders çıkarılır.
devam edelim...
hükümete yakın medyaya bakıyorum. olayı okumaktan çok uzaktalar.
meselenin sadece birkaç ağaçtan ibaret olmadığını anlamış durumdalar. ancak bu yeterli değil ve geç kalınmış bir idrak.
olaylara tepkileri sadece ve sadece ergenekon provakası, derin devlet gibi akp nin öcüsünden ibaret. daha farklı ve demokrasi vurgusu yapılan sözler beklerdik ama olmadı. üslup hala "yaptım, polisi geri çektim" gibi tayyip erdoğan ağzına benzer emrivaki şeklinde.
yenilikçi ruhun tekrardan abdullah gülün elinde olmasıdır. sert üsluptan acilen geriye dönülmeli ve demokrasi, insan hakları ve temel hak hürriyetleri vurgusu yapılmalı. kucaklayıcı olunmalı.
2002 değişim isteyen türkiye nin karşısına şans olarak çıkan ve o zamanlar bizim gibi gerçek demokrasi isteyenlerin desteğini de alan yenilikçilerin 2013 ve sonrasındaki geleceğidir.
ekonomi; temeli kemal derviş acı reçetesi olan programı devam ettirerek bugünlere gelmiştir. ekonomide yapısal reformları yapamamıştır ve tüketime dayalı sistem devam ettirilerek statükoya karşı durulamamıştır. kendi yayın organlarından iki eleştiri; http://www.zaman.com.tr/i...modeli-kaldi_2088984.html http://www.zaman.com.tr/i...i-ve-sonrasi_2090315.html
siyaset; 90lı yılların refah, anap, dyp, chp, asker, medya gibi baş aktörlerin yerlebir edildiği 2002 seçimleri arefesindeki genel toplum desteğini
bugün yanlış uygulamalar ile kutuplaşmaya çevirmiştir. haklı olduğu konulardaki sert tavrı ile demokrasinin içlerine sindirilemediği görülmüştür.
2007 yılına kadar mağdurluk bir nebze prim yapıyordu ve bunda da haklılık vardı. iktidar olmuşlar ancak devlet olamamışlardı.
2007 seçimleri sonrası oluşan siyasi yapı ile tek parti zihniyeti korkuları akp yi esir almaya başladı. buna muhalefetin de yerli yersiz tepkileriyle çanak tutması, demokrasi dışı sonuçları doğurdu. halk olarak yalakalığı seven yapımız gereği kraldan çok kralcılar piyasada görünmeye başladı. ışığa yönelen sinekler misali ampül ve etrafı istenmeyen haşeratlarla doldu.
buna karşın muhalefetimiz de kendini yenileyemedi. sosyalizmi ağzından düşürmeyenlerin ulusalcı ve en azılı birer vatanseverlere dönüşmesi anti akp den alkış toplasa da sosyalizmin temel ilkeleriyle çelişmesini gizleyemedi. kendilerini buna inandırmaları da ayrı bir tez konusu zaten.
kültürel bakışlarda da muhafazakar yaklaşımlar kendini hissettirse de, karşısındaki cephe de fazla birşey üretemediğinden sıkıntılı süreç çok fazla oluşmadı.
2002 de ki rüzgarı kaybetme noktasında olan bir akımın *, geçen bu 11 yıllık süreci tekrardan değerlendirmesi ve özüne dönmesi hepimizin yararınadır. türk halkı gerektiğinde o değişimi yeniden yapma kudretine sahiptir.
muhalefet; zaten değişime kapalıdır. onlar kapsam dışı. gönül isterdi ki gerçek bir sosyalist akım oluşsun ve türkiyeyi şaha kaldırsın. böyle gereksiz 1 mayıs çatışmaları ile taksimde entel-dantel solculuk naraları atmakla olmuyor.
