ülke için hiç hayırlı sonuçlar vermez. akp'nin bölünmesinden cesaret alan herkes kendi içinde yeni bir parti kurma hevesi içine girer.
akp kanımca liberaller ve gelenekçiler olarak ikiye ayrılır, her ikisi de nurcular,süleymancılar gibi cemaatlerin oy potansiyelini arkasına almak ister. chp'de kemalistler ve sosyal demokratlar ayrım yaşarlar, sarıgülcüler bir yandan tetikte bekler, mhp'de değişim rüzgarları esebilir. hiçbir parti % 10 barajını göğsünü gere gere aşacak konuma gelemez, ülke koalisyon siyasetine döner, uzunca bir süre de siyaset ekseni tıkanır. kurulacak koalisyonda bdp güçlü bir ortak olarak masada olur. ekonomi sallanır, devlet içi siyasi mücadele projelere hem zaman hem de maliyet olarak negatif dışsallık yaratır.
bdp nin koalisyon hükümetinde olacağını düsünmek rüyasında adriana lima ile evlenmek gibi bir şeydir. bdp mecliste olur ama koalisyon kuramaz. ne zaman aşar %10 o zaman hükümete ortak olur. bir yandan da akp nin siyasi sahneden düşmesi bdp ye en az %2-%3 arasında oy kazandırır. biraz zorlasa imkansız degil ama o hükümey düser kurulmaz.
Son günlerde abdullah gül, bülent arınç ve hüseyin çelik gibi tahtından edilmiş bazı siyasetçilerin başını çektiği bir grup akp'de "acaba 2. fazilet dönemi gibi bir dönem başlar mı" sorusunun fitilini ateşlemeyi başardı.
Akp nin kurucuları ve ağır topları arasında yer alan bu zatların rte'ye karşı duruş sergilemeleri ve artık yeter demeleri güzel bir şey tabi ama şu kritik soruyu da sormak lazım; koltuk sahibiyken neden sustunuz? neden şimdi konuşmaya ve eleştirmeye başladınız, dünkü söylemlerinizin altında kalmayacağınızı mı sanıyorsunuz? Ey abdullah gül cblığı makamında otururken herkese gül dağıtan ben miydim? sormazlar mı adama. he?
