var böyleleri. kendi yarattığı yaraticisina şükrediyor sırf bu yüzden. hayvanları aciz görüyor. kendini şüphesiz bütün canlılardan üstün görüyor. eğer bir yaratıcı varsa , insanda yeryüzündeki en lanetli canlıdır. acı çekmek için yeryüzüne gönderilmiştir. her şeyin farkında olabilme kapasitesi başlı başına lanettir. aklın mutluluk getirdiğine inanan biri var mi aranızda ?
bayram ziyaretine annemin alzheimer hastası olan teyzesine gittik. 3 sn önce dediğini unutuyordu neyse ellerimi tuttu ve 'yavrumm yavrumun canı çok seviyom ben seniii, annen nasıl?' annem de 'teyze o benim kızım' teyze bana tekrar dönerek 'annen nasıl yavrum nerde napıyo onu niye getirmedin' dedi. bu konuşmalara şahit olan insan aklının yerinde olduğuna şükreder.
Ben sevinmiyorum, düşünemeseydim ya da daha az Zeki olsaydım daha mutlu olurdum. Dünyadaki yanlışlıkları, savaşları, kötü insan çoğunluğunu vs. vs. düşünüp sürekli mutsuz olmazdım.
ve hatta öyle ki benimki ile iletişim halinde olduğumuz zamanlarda "sen canımı almadan aklımı alma bizahmet" der dururum bolca. önemli hadise zira bu. onca düşkünü görüp de türlü kepazeliklerine şahit oluyoruz malum.
