kavafis'in şehir şiirini** okuması gereken insandır.
Şehir
'Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim', dedin
'bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet.
Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya;
-bir ceset gibi- gömülü kalbim.
Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam,
kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,
boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.'
Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
Bu şehir arkandan gelecektir.
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
aynı mahallede kocayacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
Başka bir şey umma-
Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir bütün yeryüzünü de.
asla gidemeyecek olan insandır.
çünkü sürekli olarak gidip gelmekte ve geldiği yerden ayrılamayacağına kara vermektedir.
sonu belli yolculukların mahkumu olarak, yaşar ve ölür.
gitmek eylemini gerçekleştirebilecek donanıma sahip insan, gitmeyi, gitmeye başladıktan sonra düşünür.
bunun bir modeli de kendini vazgeçilemez hale getirdikten sonra terketmeyi sever, geçmişte %90 kallavi bir kazık yemiştir böylesi, ama bu yüreksiz ve sahtekar olduğu gerçeğini değiştirmez. ilk geldiğinde kedi gibidir ilgiye desteğe muhtaçtır (aslında değildir ama kendi de öyle zanneder), alır kolunu kanadını tamir edersiniz, o da zaman geçtikçe kalbe sızar, gün gelir bakmışınız yanınızda olmadan adım atamıyorsunuz/atmak istemiyorsunuz. bunu hissettiği anda kaçar, arkasındakini ne durumda bıraktığını önemsemez.
kaçmanın en güzel durum olduğuna kanaat getiren kişidir.
Sunay akın çok güzel anlatmıştır:
O kadar yoruyor ki hayat, bıkıyorsun istemesende. Sorun değil birşeyim yok. Bakkala gidiyorum deyip 10 yıl kaybolasım var sadece.
bazı şeylerden her şeyi bırakabilecek kadar tiksinen insandır.
etrafta bir mutsuzluk,istenilmediğinin farkına varmak,o da yetmezmiş gibi senin de bu durumun farkında olman sanırsam gitmek için yeterli sebeptir.
aslında çekiceksin portmantodan ceketini,hızlıca bağlayacaksın ayakkabılarını bir daha da geri dönmeyeceksin.*
köşeyi dönünce gider. tecrübeyle sabittir. köşe dönmek burada voliyi vurmak manasında değildir. * köşenin kırılma noktası, senin artık yeter deme eşiğindir.
büyük ihtimal daha önce sütten ağzı yanıp şimdi yoğurdu üfleyerek yiyen insandır. çünkü daha önce sıkı sıkıya tutunduğu, bağlandığı erkek onu bırakıp gidince bir türlü güvenememiştir kimseye. hep karşı tarafın gidişine kendisini hazırlamak için aklında yer eder gitme düşüncesi. ancak sevgilisi ona bunu anladığı andan itibaren zalim gözüyle bakar. zira kızın aklında hep gitmek vardır. niyesi yoktur. çünkü bu ülkede niye sorusu asla sorulmaz.
(bkz: ben bunu gördüm)
