aklım karakış

    1.
  1. ben seni yaralarından tanıdım
    ecelime son kurşundun deli davalım
    n'olur bulutsuzluğuma darılma
    dudağında bizi gül
    kıyametime adım kala
    beni senden alma

    aklım kara kış
    ellerim seni üşüyor
    bugün günlerden soğuk

    ben aysız gecelerde
    çocukluğuma mektup yazardım
    ah çocukluğum kağıt gemilerim
    düşlerim dudaklanıyor

    sesin kokuma gizli
    yıldızları sönük gecelerde
    dilime yağmursun

    gözlerini uyuyorum her gece
    bu kent içimin bahçesi
    gemilerim çözülüyor yüreğine
    ellerinle okşuyorsun
    bilmiyorsun
    kendi bakışlı kız
    ömrümün kırçıl masalısın
    uçurumlar vaadetme bana
    yaralısın...

    kahraman tazeoğlu.
    1 ...
© 2025 uludağ sözlük