sürekli eskiye giden, eskiyi isteyen bir partinin nasıl getireceğini düşündüren hem de felsefi(!) yenilik.
birincisi, yazıda ne demek istendiği tam olarak anlaşılmıyor, laf salatasıyla kendince süslü püslü fakat aslında anlamsız ve gereksiz yere kasılmış, içeriğini ve temasını kimsenin anlamaması için sanki özellikle çetrefilleştirilmiş yazı ve iddia.
ikincisi ve daha önemlisi, sanki bir yerlerden araklanmış gibi duran ve akp ye mal edilmiş gibi görünen bir yapıya sahip bir başlık ve altındaki aydınlatıcı(!) ve açık(!) bir entry. neden mi biryerlerden araklanmış diye düşünüyoruz? çok basit. çünkü yazarın bu konuda sabıkası var. tespitler ve gerçekler için yazarın nikaltına bakılabilir. filozoflardan çalıp çırpıp başını sonunu değiştirip yazdığı entryler hala duruyor, eğer silinmemişse.
neyse konu akp ve felsefi yenilikti değil mi? akp nin felsefesinin ne olduğu herkesce bilinmektedir, tekrara gerek yoktur aslında ama kısaca özetlemek gerekirse, kürde ve ermeniye açılım üstüne açılım yapıp türk vatandaşını anasını alıp gitmeye zorlamaktır. son dönemin esas felsefesi budur işte: rte felsefesi.
deprem için ,"...güzel bir Ramazan gecesi bu vesile ile belki geceyi daha güzel geçirmeye de sebep teşkil etmiş olur." şeklinde olandır.
(bkz: muharrem candan)
dere yataklarını korumak, su havzalarını, suyun yönünü ve köprü altlarındaki geçiş güzergahlarını gelecek muhtemel sellere hazırlamak yerine spreyli sohbetler yapmak.
demogojinin nasılda sanki özgün fikirlermiş gibi halkın içine işleyip fikir haline geldiğini. *
insanların sorunların sorumluluğunu yıllardır ülkeyi yönetenlere değil de nasıl muhalefete yüklemeyi başardığını. *
teğetin çemberin tam ortasından delip geçtiğini...
%84 ün %47 sinin %100 ün %54 ü ettiğini(!)
başbakan ve kuyruklarının * bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olabildiğini.
oy verenlerin hala utanmadan ulu önderin adını azına alıp bize atatürkçülük öğretmeye kalktığını...
1- ata'ya saygıyı sadece heykelinin önünde durarak sembolize edip arka planda yan gelip yatan vatan millet dostlarının oyunlarına ve ata'yı kullanmalarına karşı yüksek ses çıkarmayı mesela. bunu öğrendik.
2- dünyanın dört bir yanından askerlerini barış gücü olarak lübnan'a konuşlandıran milletlerin askerleri dibimize kadar gelmişken "bizim ne işimiz var, olmaz öyle şey" cahilliğinde eveleyip geveleyen sonra da dünyanın bilmem kaçıncı ordusuyuz milliyetçiliğiyle ossuruk yarıştırıp vatani görevini de "oğlum süperdi lan orduevinde yattım" diyerek ballandıra ballandıra anlatanlara karşı eleştiri yapabilecek başbakanları seçmeyi öğrendik.
3- abdullah öcalan'a sayın demeyi ben hiç öğrenmedim ama "abdullah öcalan gözardı edilemez" diyen bir siyasi partiyle seçimlerde işbirliği yapmış bir adamı türkiye'nin başkentine belediye başkan adayı yapıp sonra da sayın başbakanı eleştirmeye kalkan muhalefet partilerinin de demokrasi de yeri olduğunu öğrendik.
4- Kişilerin laik olamayacağını, devletin laik olabileceğini, bütün dinlere ve onların mensuplarına saygı göstermeyi laiklikten değil islamdan öğrendik.
5- derdi olan insan ile provakatörleri ayırt etmeyi de iyi öğrendik.
-yağmur bastığı zaman üst kattaki komşumuza gidecekmişiz.
-yağmacı insanları gördüğümüz halde yağma yok diyecekmişiz.
-ambulansların, itfaiyelerin işini yapmamasına göz yumacakmışız.
-bir asırda bir defa sel oluyor diye tonla para harcayıp altyapıyı düzeltmeyecekmişiz. insanların ölmesine göz yumacakmışız.
-olası sel felaketinde önlem olarak arabamızı yüksek yerlere park edecekmişiz. (yüksek yer derken sayın gökçek'in ne kastettiğini anlamadım. kanımca çatıya çıkarın diyor)
-görevli insanların işini biz yapacakmışız. kapanan ızgaraları açacakmışız.
-yağmur yağdığından tüm ülke uyumayacakmış bunu da öğrendik. uyursak ölürmüşüz.
