birkaç gün önce gazete okurken karşılaştığım üzücü haberde yer alan merhum. o zaman içimizden biri olduğunu bilmiyordum, gerçi içimizden biri olsa da olmasa da o bir insandı, bir hayatı ve sevenleri vardı. allah ruhuna rahmet eylesin, yakınlarına sabır versin.
(#8869697) bu entryisini okuyun ve bir insanın ölümü nasıl bu kadar hissettiğini gözlerinizle görün. şayet ben gözlerime inanamadım. resmen öleceğini hissetmiş. neyse çok söze gerek yok sadece okuyun...
allah rahmet eylesin.
iki gün oldu sadece iki gün. sanki iki yıl gibi geldi o iki gün. oturup konuşuyoruz, kafa dağıtmaya çalışıyoruz. sonra bir sessizlik oluyor hep oluyor o sessizlik. hiç aklıma gelmezdi bir gün buraya bunları yazacağım. iyi ki tanımışım seni kubi yoksa bir şeyler eksik olurdu. nur içinde uyu.
dün televizyonda 5 üniversiteli gencin ölüm haberini duyduğumda onların ikisinin aslında bir şekilde hayatımda yer aldıklarının farkında değildim.
5 tane üniversiteli pırıl pırıl genç kim bilir ne hayalleri ne umutları vardı diye düşünmüştüm.
ama hiç düşünemiştim hayallerini bundan birkaç gün öncesine kadar okumuş olabileceğimi.
kimbilir kaç entrysini okumuşumdur.
burda hergün birşeyler paylaşıyoruz, aslında hepimiz bir şekilde birbirimizden haberdar oluyoruz.
belki hayatından bir kesiti anlattığı entrysine gülmüşümdür,
belki başka bir entrysiyle bir yanlışımı farketmişimdir.
yüzümüzde oluşturdukları bir tebessümle, bir kızgınlıkla ya da çok basit bir kaç cümleyle bile olsada bir şekilde tüm yazarlar hayatımızda bir yer kaplıyor bir kaç saniyeliğine bile olsa.
kimbilir bizim sonumuz nerde nasıl olacak.
allah hepimizin sonunu hayretsin.
hem ona hem de arkadaşlarına allah rahmet eylesin.
dünyanın fani ölümün ani olduğunu yüzümüze acı bir şekilde çarpan yazar. tanımadım. hatırladığım okuduğum entrysi de yoktur. ama şu aynı ortamı paylaşıyoruz ya sanki tanıdığım çok sevdiğim birisini kaybetmişim gibi üzdü ölümü beni. hayatının baharında 3 taze fidanın böylesine korkunç bir şekilde ölmesi çok üzücü. ya bize ne zaman sıra gelecek? biz nasıl öleceğiz? kırmızı ışıkta durmayan bir kamyonun altında mı kalacağız? kaza kurşununa mı? hastalık mı? kalp krizi mi? beyin kanaması mı? ne fark eder öldükten sonra. bu dünyanın yolculuğumuzda otobüsün mola verdiği bir tesis olduğu ve hepimizin bir gün terk edeceği aşikar. hepiimiz br gün hesaba çekileceğiz. insanları kırmanın üzmenin alemi yok şu fani dünyada.
