anne, baba, kardeşler ya da eş,çocuk/lar ile birlikte yaşamak.
bu hayatta en çok sevdiğim şeydir. tam bir aile insanıyım. evcil biri olmamdan mı kaynaklı yoksa değer verdiğim insanlarla çok fazla vakit geçirmeyi sevdiğimden mi, bence ikisinden de..
Kac yasinda olursan ol, cinsiyetin hic farketmez, yemek-alisveris-temizlik ve daha bisuru sayamadigim islere ortak olmaktir. tek guzel yani da duzenli hayat ve yemek olanaklari *
neyse benim utu yapmam gerek !
belli bir yaştan sonra aileniz müthiş eğlenceli değillerse kesinlikle çekilmeyen yaşam formu. üniversiteden sonra ailenizin bulunduğu şehre dönmek gibi bir hata yapmış ve eşyalarınızı ailenizin evine boşaltmışsanız hatalar silsilesinin ilkini yapmışsınız demektir. sonra yok benim gençliğim çürüyor, çok sıkılıyorum, keşke yalnız yaşamaya devam etseydim, ama ev kiraları da çok para be ailenin olduğu şehirde o kadar para verilmez, demeyiniz. çünkü kendiniz etmişsiniz kendiniz bulmuşsunuzdur.
Belli bir yastan sonra epey zordur. Arkadaslarinizi eve cagiramazsiniz. Eve gec kalamazsiniz merak edip ararlar. Ayri bir evde yasayip ziyaretlerine gidip bir ihtiyaciniz bir isteginiz var mi demek en guzelidir.
