ekonomi normale dönene kadar mecbur yapacağımdır. salak gibi ayrı eve çıkıp neden kendimi sıkıntıya sokayım. birey olmak bu değil arkadaşlar gerektiğinde akılınızı kullanacaksınız. her dayatmaya sazan gibi atlarsanız siz birey değil koyun olursunuz.
17 yaşımı doldurana kadar yaşadığım hayattır, 17'de üni kazandım ve çıktım o evden bir daha da dönmedim...çok ciddi bir maddi sıkıntı içine girmediğim sürece de dönmeye niyetim yok.
ailenizle kafanız uyuşmuyor ise cehennemdir. 18’ime kadar odamdan çıkmayarak yaşadım ailemle hiç anlaşamazdım. aynı dili konuşmadığınız insanlarla geçinmek çok zor aile olsa bile. sonrasında ise ailemin evde olduğu günler sabah evden çıkardım 23-24 gibi eve gelirdim. üniversite birinci sınıfta şehirden ayrıldım eve çıktım. daha fazla yalnızlık ağır geldi. hala ayıramıyorum yalnız yaşamak mi aile ile yaşamak mi daha iyi diye. yalnızken ailemi özlüyorum, ailemleyken yalnız olmayı ilginç bir durum. şu an ailemleyim ve yalnızlığı arzuluyorum.
Aile evinde de,ailem boşandıktan sonra da hep salonda kanepede uyudum.Halen kanepede uyuyorum.
Kendime ait özel bir alan ve en önemlisi kendime ait bir oda ve rahat bir yatak istiyorum.
Kimi zaman yalnız yaşamak iyi gelse de kimi zaman aile özleniyor.
Ataerkil bir toplum olduğumuz için genel olarak kalabalık yaşamak isteği hep vardır.
Kimse sormaz ne istersin, büyükler Ne derse o olur.
Herkes aynı şartlarda yaşamıyor sonuçta.
Mecburiyetler dışında aile ile yaşamak daha iyi oluyor.
aileyle yaşamak çok güzel hatta ben üniversiteye bile gitmedim şehir dışına ailemden ayrı yapamazdım ama bazen kısıtlayıcı olabiliyorlar. her şeye izin vermeyebiliyorlar bu yönden sıkıntı.
Sürekli yanında bir yerden sonra kıymetsizleşiyorsunuz. Özel alanınız yok, sürekli sorumluluk, birçok aile üyesinin düzeni içinde kendi düzeninizi oluşturma çabası vesaire.
En güzeli mesafeli olup, ziyaret etmek. Sizden kıymetlisi olmaz.
Üniversiteyi dışarıda okumuş biriyseniz bitirip eve dönünce önce bir ohh çeker 4-5 ay sonra siz onlara batmaya başlarsınız onlar size batmaya başlar. Mezun olduğumuz gün iş bulup alanımızı değiştirme imkânımız olsa keşke.
Gecenin bir saati evden çıkıp dışarda tek başına oturmak daha eğlenceli geliyor artık. Gerçekten bunaldım aileyle yaşamaktan. Herhangi bir sorunumuz yok. Yaşım 23 ama bıktım artık. Evimde biram ve sigaram ile film izleyip sızmak istiyorum. istediğim kişiyle yaşamak istiyorum. Bunaldım be arkadaş.
yaşamak değildir. ailenizi ne kadar severseniz sevin yaşamak değildir, yetişkin ve aklı başında bir bireyin istekleri bazen aileyle uyum çerçevesinde büyük sıkıntılar doğurur. gece ne kadar geç gelme özgürlüğünüz olursa olsun evde uyuyan birilerini rahatsız edeceğinizi bilmektir. arkadaşını eve davet edememektir. güzel yanları yok mu mutlaka var, yemek, bulaşık vs. ama bunları her zaman aile karşılamaz. yine söylüyorum yaşamak değildir. ayaklarınızın üzerine basın, çıkın.
Ancak baskı kurmayan, aralarında iyi anlaşan bir aileyle yapılabilecek bir şeydir. Sizi farklı bir insan olarak kabul edip, size kendi yaşam alanınızı veren, sizinle iyi anlaşan bir aile olmalı bu.
Ha bir de eviniz en az 2 kat olmalı, yoksa problem kaçınılmazdır.
öyle dışarıdan göründüğü kadar rahat değildir. hele ki üniversite yıllarını evinde oturarak geçiriyorsan. insan daha 20 yaşında hayattan uzak kalmış hisseder kendini, eski arkadaşlarının çoğu şehir dışına gitmiştir. bir kaç tane samimi arkadaşın kalmıştır. üniversitenin arkadaşlık ortamı da pek sarmamıştır. onlar gece gündüz beraber takıldıklarından samimiyet üst noktadadır. sense okuldan okula görürsün çoğu zaman. öle zamanlar gelirki yalnızlıktan kafayı yiyecek duruma gelirsin. içini pişmanllık doldurur. yapamadıkların için üzersin kendini. sonunda ya erersin ya da geberirsin.
Aileyle beraber yaşanmaz, kendi ayakları üzerinde durmalı insan, zaten birey olarak nitelemiyormuyuz kendimizi. ee o zaman tek yaşayacaksın zaten cekilmiyor bir zaman sonra aile.
