Yaşayanların genelde nefret ettiği ama yaşamayan yada bir nevi ayrılmış olanların iç çektiği keşke dediği karışık durum..
valla içindeyken kıymet asla bilinmiyor sizlere hak veriyorum üst entryler sahipleri amma ve lakin o evden çıkınca o tat bulunmuyor beee.
Rabbim herkesin anne babasına sağlık sıhhat versin de işte öyle boklu değnek misaliymiş.
Babanın emirlerine karşı gelmek yasaktır, eve geç gelmek yasaktır, arkadaşlarla eğlenmek yasaktır, arkadaşlarla toplaşıp yemek yemek bile yasaktır. Çünkü moruklarla evde oturup müge izlemeniz gerekiyor.
yozlaştırılmış toplumsal geleneklerimizden en önemlisi olmasına karşın son yıllarda ve özellikle son 10 yılda biraz abartılmış aile evinde yaşamak kötüdür vs gibi saçmalıklar türemiştir. aile evinde yaşamak kendi ailesini kurmadan önce kişilerin yaptığı şeydir. normaldir.
Bence insanın hayatında yaşayabildiği en güzel günleri ailesiyle yaşadığı günlerdir, seneler geçip aileden başka şehirde eve çıkınca anlıyorsunuz kıymetini. Şimdi eve gitmeye gün sayıyorum.
Aile anlayışlı ve demokratik olmadıktan sonra evin çocuklarını yorar haliyle. Çünkü her yaşın güzellikleri var insan büyürken tam anlamıyla bunlardan faydalanmak istiyor. Aile sürekli kısıtlayınca her şey ters tepebiliyor.
Boşandıktan sonra aile evine dönmüş biri olarak şunu diyebilirim. Eğer ailenizin sizin paranıza ihtiyacı yoksa ve al sana bu oda kafana göre yaşa diyebiliyorlarsa, ayrı eve çıkmaktan çok daha büyük bir nimettir. Ekonomik anlamda özgürlüktür.
dişi kişi, normal şartlarda aidiyet ile donatılmış bir varlıktır. her zaman yakınında güvendiği birilerini ister. yalnızlık dişi kişiyi özünden koparır ve savrulmasına zemin hazırlar.
er kişi ise ruhen berduş ve uçarıdır, herhangi bir aidiyeti yoktur. ta ki sevdiği bir dişisi ve ondan türemiş çocukları olana kadar bu böyledir.
