ailem ateist olduğu için bende tam tersi etki yaratmıştı. çok iyi bir müslüman olduğumu iddia etmiyorum ama bunu onlara ilk açıkladığımda oldukça şaşırmış ama son derece olgun tepki vermişlerdi.
Hz. Muhammed Mekke de, Hz isa Filistin de, Hz. Musa mısır da vb tüm peygamberler dinler tarihinde mücadele ateistlere karşı mı oldu?
Tüm inanç mücadelesi dinler ateizm tartışması mücadelesi etkileşim sonucu mu?
Hayır, tüm din tanrı inancı yine dinlere tanrı inancına karşı ortaya çıkmış gelmiş var olmuştur.
insanlık tarihinde sorun ateizm değil din tanrı inancı olmuştur.
Mısır da firavun, Mekke de müşrikler Filistin de hahamlar ateist değildi. Firavun kendini tanrının eli gözü ortağı görüyor, Filistin de hahamlar kendilerini tanrının seçkin kulları, Mekke de müşrikler kendini atalarının ibrahim'i dininin koruyucusu görüyordu.
Bazı aklı evvel olan süper zekalar kalkıp gömonisler dediğini duyar gibiyim. Onlara konumuz ideoloji değil diye hatırlatma yapmak lazım.
Ateizm hiç bir zaman dinin peygamberlerin yaratanın sorunu olmamıştır.
Yolda ki taşı kaldır, birinin ayağına zarar vermesin.
Bunu yaparsan yaratanı tanıyorsun biliyorsun kabul ediyorsun.
ibadet et etme, tanrıyı veya dini ret et etme benim için inanan birisin.
Ateist misin?
Bana ne, bu senin düşüncen ve kararın olup bu durum tamamen yaratıcının sorunu.
Ben Allah değilim ki seni inancın için yargılayıp dışlayıp cezalandırayım.
Aileye ateist olduğunu söylemek, aslında bu durumun aileyi pek ilgilendireceğini sanmıyorum.
Burada konu itibarıyla ilgili kişi, yetki alanı, muhatap alınacak olan aile değil varsa yaratan olur; yoksa (yaratan) yine inanmamak kişiye kalmış bir karar olur.
islâm inancında olan biri olarak söylüyorum, bu konu kişi ve yaratan arasındadır. Bir eş olarak veya anne baba kardeş amca dayı teyze hala akraba olarak kimseyi benim din tanrı yaratan Allah (her nasıl algılarsanız) inancım ilgilendirmez ve onların da inançları beni ilgilendirmez.
Din tanrı inancı olmaz ise olmaz bir durum olsaydı Allah, Hz Lut peygambere "eşini boşa" derdi.
Düşünsenize bir toplumda azmışlık (burada eş cinsellik kişisel bir tercih değil, yolcu misafir savunmasız insanlara tecavüz edilmesi cinsel tercihi zorla insanlara benimsetmek anlatılıyor) bunun yanlışlığını söyleyen bu yoldan dönmelerini söyleyen peygambere eşi inanmıyor.
Hz Nuh peygambere ise oğlu inanmıyor.
Babası Hz. ibrahim peygambere, kardeşleri Hz Yunus'a inanmıyor.
Hz. Muhammed'e amcası inanmıyor.
Kur'an da böyle nice örnekler kıssalar var ve hiç birinde peygamberlere sen eşini boşa, babanı ret et, kardeşlerini tanıma, amcanı boş ver, oğlunu at demiyor.
Her hangi bir aile üyesinin inançsızlık sahibi diye dışlanması nasıl olabilir?
Kur'an da böyle bir kelime emir yok ve insan buna rağmen aile içinde tepki dışlama görürse Allah dini eksik yanlış hatalı yollamış da siz mi tamamlıyorsunuz?
Buna göre inanç olarak değil de sorumluluk davranış olarak insanları değerlendirme yapılması gerekir.
Dini algılama şeklimiz insan değerleri açısından olduğu için sorun yaşıyoruz. Tanrı-yaratıcı algısı ile empati yaparak (haşa, kendinizi Allah yerine koyun demiyorum) olaya yaklaşırsak hiç bir sorun yoktur.
Evinize aldığınız bir TV veya çamaşır bulaşık makinesi gibi dini düşünün. Bunu yapan insan bir kullanma kılavuzu olarak kutsal kitapları yollamış. Arızaları doğacak aksaklıkları gidermek için servis ağı kurmuş ve peygamberler yollamış, ürünü getirip monte etmiş bu servis (peygamberler) size nasıl yapılacağını göstermiş.
Siz, çamaşır makinesinde ıspanak yıkanmış, mikrodalga fırında yıkadığınız kediyi kurutma (bunlar olmuştur) ile doğacak aksaklıkları üretici firma servislere suç bulamazsınız.
insan egosu aklı ile dini ne yaşayabilir ne de anlayabilirsiniz.
Sonuç olarak: cennet vaadi ile yaşadığınız yeri cehenneme çevirirseniz suçlu her hangi bir din veya dinsizlik değildir.
Ateist olmak herhangi bir seye dayandirilmaz.
Kimsenin bilmesinede gerek yok.
Zira ne getirisi nede goturusu vardir.tamamen bireyin kendini ilgilendiren icsel bir konudur.
bu aralar söylemeyi değilde, sadece yapacağım davranışlarım ile anlattırmaya çalışacağım eylem.
çünkü olaylar beni buna yapmayı zorluyor. çevrem benim neden böyle bir hayat yaşadığımı anlayamıyor. neden bir işe girmek istemediğimi, girsem bile 3 aydan fazla çalışamadığımı, neden evliliği hiç düşünmediği, neden para odaklı eylemleri yapmadığımı, neden sorumluluk almak istemediğimi, neden dünyaya çocuk getirmeye karşı olduğumu, neden kimseyle arkadaşlık kurmadığımı ve kısaca neden böyle bir hayat yaşadığımı anlayamıyor. çünkü bunların temelinde inançsızlığım var. bir de bunun üstüne kendi inançlarını yapmak zorunda olmalıymışım gibi davranmaları, oruç tutuyorum deyip yalan söylemeyi ve olmadığım, yapmak istemediğim şeyleri tahammülsüzlükleri yüzünden yapmak artık canımı sıkıyor.
bir yanım bu hareketimin mantıklı olmadığını söylüyor, çünkü boşu boşuna birilerini üzebilir ve düşman kazanabilirim. hoşgörü dedikleri bu olsa gerek..
lisede 3 yıl ateisttim. yaptığım araştırmalar sonucu deizme yöneldim. ailemde hepsini biliyor. geniş değiliz bence siz fazla obsesifsiniz. hangi dine bağlı olduğunuza siz karar verebilmelisiniz. siz bir bireysiniz. kimse size karışamaz. sırf din görüşün farklı diye ailen bile saygı duymayacaksa kendinizi sorgulayın önce.
Ailenin inançlı yahut inançsız olduğuna ve eğitim seviyesine göre zorluğu değişecek olan hadise.
Aile bunu kabul edebilecek düzeydeyse ve birey bunun olumsuz getiriler sağlamayacağından eminse muhakkak söylemeli, ailesiyle paylaşmalı.
Fakat aile “eyvah evladım sonsuza kadar cehennemde yanacak” üzüntüsü yaşayacaksa söylemeye gerek olmayabilir, durduk yere aileyi üzmenin de bir manası yok, bence bu cinsel tercihler kadar mühim bir mesele değil, onlar gizli kalamıyor fakat bu gayet kalabilir.
Gizli kalmasındaki kastım babanızla cuma namazına giderek gizlemeniz değil tabii ki, zorlama dini vecibe yaptırılıyorsa bu defa söylemek daha mantıklı olacaktır.
vaktinde 'şeyran' ilan edilmiştim,
'nasıl çobanın tanrının yanına kanatlı katır ile uçtuğuna inanmazsın, kim yarattı ulen bizi ha kim yarattı'
zor günlerdi.
ateist değilim sadece kafamda soru işaretleri var. benim bunu aileme açamam mümkün değil. hani korkumdan değil ne yapabilecekler sanki? insanın içinde olan bir şey bu. gelgelelim fena üzülürler. yani özellikle annem çok dindar birisi eyvah oğlum cayır cayır yanacak diye kafayı yer kesin. yalan söylüyorum boyuna cumaya gitmedim gittim diyorum ne bilim orucu tutmadım tuttum he çok zor çok sıcak diyorum. diyorum da diyorum.nereye kadar sürecek acaba bu? hayır evleneceğim zaman nasıl olacak onu da merak ediyorum. annemin kafasındaki gelin direk imanlı namazlı niyazlı kız. benseee.....
ailem muhafazakar değil. marjinal olmak gibi bir amacım yok. anadolu da doğmadım. kadıköye 1 defa gittim hayatımda. kendi halinde yaşayan bir ateistim. dini inancı olan insanlarla bir derdim de yok. insanlar istediğine inanabilir. yani yukarıda ki arkadaşın tespiti geçersizdir.
aile islam bataklığına fazla batmışsa ve islam onu ele geçirmişse çocuğa saldırabilir, onu bu fikirden uzaklaştırmak için var gücüyle çalışabilir. takiye uygundur efendim. sonuçta bunlar müslüman evladını bile gözünü kıprmadan öldürebilir.
(bkz: takiye)
Annem namazında bir müslüman ve ben ona bir sabah "anne benim dini inancım yok" dedim. Bana bir şeytanmışım gibi baktı ve kahvaltı masasını terk etti. Geri gelip oturduğunda tartışmaya başladık, o'nun söyledikleri ve benim cevaplarımla soru cevap şeklinde bir diyalog geliştirdik. O kendine göre haklıydı ve öyle kalacaktı, ben de şu an için kendime göre haklıydım ve böyle kalacaktım. Zamanla benim kendi Düşüncelerimin kendime göre mantıklı olduğunu kabul etti. Artık benim ateist bir birey olduğumu biliyor ve bir şey demiyor. Yani bir insan inanmıyor ise onu inandırmak kendisinin inanmaması kadar zordur. Din için sözlükte tartışmaya bile gerek olduğunu düşünmüyorum ve bundan sonra da dini konular için bir entry girmeyi düşünmüyorum.
ebeveynleri de ateist ise kişi için sorun yaşanmayacak durumdur. ama standart türk ailesine mensup bir ailenin evladıysanız hayatınız dizi gibi olabilir.
