-siktir eşşek sıpası!
-atayiz olup napacan lan!
-git ders çalış sen böyle şeylerle uğraşma, allah kahretsin! seni doğuracağıma taş doğursaydım! benim isteklerim hiç olmaz zaten! *
+dayı ben ateist oldum
-Allahsız kominist eşolueşek.
+dayı ben komünist değilim ya. Liberalistim ben
-Olsun aynı şey değilmi eşolueşek?
Anneye
+Anne ben ateist oldum
-Yavrum artık her gece cehenneme gitmemen için dua edeceğim. Ama terliğide yiyeceksin..
+Oha hemde tuvalet terliği. Annea dur yaa tamam imana gelecem
-heh oğluma benim.
+ baba ben ateist oldum.
- allah'ıma şükürler olsun bu günleri de nasip eyledi bana. ya rabbim sana binlerce kez şükürler olsun.
+ ters psikoloji mi yapıyosun baba?
- skerim psikolojini git gusül abdesti al eşşoğleşşek.
imanlı kimselerin "biz ne hoşgörülü diniz, yok biz şöyle iyiyiz, böyle mükemmeliz" demelerinin yanında "biz baskıcı değiliz, zorlamayız, serbestiz" demeleri ayrı ironidir. sırf tavsiye ve hoşgörüden(!) oluşan bu din yüzünden, insanların üzerimde ne gibi baskılar ve hastalıklar oluşturduğunu, nasıl sinir krizi geçirttiğini, insan ilişkilerini nasıl bok ettiğini en iyi ben bilirim. hem emir ve yasaklardan oluşan bir kitaba tavsiyelerden oluşuyor demekte komik değil midir zaten.
bir çeşit iç rahatlığı sağlamaktır. lakin bunu anlamalarını beklemek (her beklenti gibi) can sıkar. ateizm, öyle afili iki satırlık yazı değil. daha içsel bir şey, senden, sana ait. kimisi öyle doğuyor, öyle hissediyor, öyle yaşıyor. bunu yakın çevresine ya da x'e y'e z'ye duyurmasına gerek yok. tıpkı din gibi... senin tanrıyla aranda olan gizli bağ gibi... ayrıca bir fikri söylerken, savunacak yeterli tezlerinizin olması önemli değil. karşındaki seni ne kadar dinleyecek, ne kadar anlayacak, ağırlıklı mevzu bu. bizler için çok makul şeyler değil, bu tarz toplumun genel geçer yargısına ters fikirleri açıklamak, ben buyum diyebilmek. lakin aile kurduğumda, isterim ki çocuğum ben buyum diyebilecek özgüven ve yeterlilikte olsun. inanalım ve ailemize; ortak olmak, kulak vermek, saygı duymak kalsın.
bizim doğamız bu denli karmaşık değil, ilkel varlıklarız.
Benim yaptığım eylemdir. Hoşgörülü bir aileniz varsa çekinmeyi gerektirmeyecek bir durumdur; sonuçta adam öldürmediniz, sadece allah yok metafizik yalan diyorsunuz.
ebeveynleri de ateist ise kişi için sorun yaşanmayacak durumdur. ama standart türk ailesine mensup bir ailenin evladıysanız hayatınız dizi gibi olabilir.
Annem namazında bir müslüman ve ben ona bir sabah "anne benim dini inancım yok" dedim. Bana bir şeytanmışım gibi baktı ve kahvaltı masasını terk etti. Geri gelip oturduğunda tartışmaya başladık, o'nun söyledikleri ve benim cevaplarımla soru cevap şeklinde bir diyalog geliştirdik. O kendine göre haklıydı ve öyle kalacaktı, ben de şu an için kendime göre haklıydım ve böyle kalacaktım. Zamanla benim kendi Düşüncelerimin kendime göre mantıklı olduğunu kabul etti. Artık benim ateist bir birey olduğumu biliyor ve bir şey demiyor. Yani bir insan inanmıyor ise onu inandırmak kendisinin inanmaması kadar zordur. Din için sözlükte tartışmaya bile gerek olduğunu düşünmüyorum ve bundan sonra da dini konular için bir entry girmeyi düşünmüyorum.
aile islam bataklığına fazla batmışsa ve islam onu ele geçirmişse çocuğa saldırabilir, onu bu fikirden uzaklaştırmak için var gücüyle çalışabilir. takiye uygundur efendim. sonuçta bunlar müslüman evladını bile gözünü kıprmadan öldürebilir.
(bkz: takiye)
