eğer iyi arkadaşlar ve dostlar edinebilecek normal kişiliğe ve şansa sahipseniz, birazda hayattan keyif almayı biliyorsanız, hatta ve hatta ailenizle aranızda iyiyse, üniversitede aileden ayrı yaşamak gerçekten ama gerçekten güzeldir. üniversitede ailenin yanında kalmak, ailesinin yanında kalmayanlara göre daha renksizdir. fakat ailesinin yanında kalan insan zaten hiç yalnız yaşamadığı için bunun eksikliğini de duymaz. tek bir kötü vardır; kötü değil de zor, çok zor diyelim: yıllarca yalnız yaşadıktan sonra tekrar aile ile yaşamaktır!
anlatılmak istenen olay güzel bir olay olmakla beraber;
i. üniversite okunmaz üniversitede okunur.
ii. ailesinin yanında kalarak üniversitedeki dersler takip edilebilinir.
iii. bay bay türkçe...
aile yanında olunduğu için sorumluluklar, aileden ayrı olmaya göre azdır. yemek hazırlamak, temizlik yapmak, para idaresi yapmak, gürültü olayı, istenmeyen karakterlerin ** evde olması, sobayı yakmak, çamaşır yıkamak vs. gibi durumlar yaşanmaz. bu yönden evde kalmak iyidir. evden ayrı olmanın tek faydası, sınırsız olmaktır. aklın alabildiği kadar sınırsız.
aile yönünden kıyakmış, masraflar, dışarıda okuyanlara göre daha hafifmiş gibi görünse de, ailenin yanında kalıp da belki de, çocuk sosyal yönden farklı bakış açılarını yakalayamasa da, kişisel görüşler doğrultusunda, hem iyi, hem de kötü yanlarının bulunabileceği karmaşık durum. öyle ki, eğer bir kişi dışarıda okuyorsa, yurdundan, okul masrafları, kitabı, b.ku, püsürüne kadar herşeyini ailesi karşılar, buna rağmen daha rahat bir hayat sürer, ideoloji açısından, ya da kendi fikirlerini daha iyi ortaya atabilir, daha iyi savunabilir, kendisinin ne yapacağına kendisi karar verebilir, ortamlara daha iyi ayak uydurur, zor durumlarda dahi; yeri geldi mi, nasıl davranılacağını, yine kendisi zor durumlarda kalarak kavrayabilir, ayrıca ''yalnızlık'' denen deyyus yaratıkla yine yeri geldi mi, savaşmasını öğrenir, ya b.k götüren öğrenci evlerinde, ya da yoklukla, varlığın birleştiği, bol öğrencili, ama soğuk ranzalardan oluşan, koğuşları andıran yurtlarda kalmasını öğrenir, erkek öğrenciler içinse ''askerlik'' için ön hazırlıktır, bu olay; daha bir kolay olur sonrası onlar için; ya da ev yemeklerini, annenin kokusunu, anneannenin nasihatlerini, dedenin mezarını ziyaretlerini, kurumuş toprağına, kimin içtiği belli olmayan kola şişesinden su dökmeyi özlemektir bir bakıma, bunlar iyi görüşleridir, iyi yanlarıdır evde ailenin yanında okumamanın, bir de kötü tarafları vardır tabii ki, onlarda kimselere tavsiye edilmez tabii ki, ama her ne kadar dünyanın en uç noktasında bile, iyinin yanında kötü de varsa ve de, olacaksa, yine de hayat kötülükleri de insanın yanına bırakır, bunlara bağlı olarak da, öğrenci milleti parasızlıktan, depresyondan, derslerden dolayı kendilerini ya içkiye, ya ''ot''a, b.ka, karıya sararlar kendilerini. kimseler sanki bilmiyormuş gibi davransa da, ya da böyle oluyormuş gibi davranılsa da, birçok jigolo kısmısının ya da, maalesef, ''kaşar''ının maalesef bir kısmısı, dışarıda okuyup da, yaşam şartlarının buraya kadar getirdiği üniversite öğrencilerinden geçer...
bir de başlık'da dediği gibi ailesinin yanında üniversite okuyan öğrenci vardır. bu modda, yine de maddi manevi yönden daha bir kıyaklık vardır, ama kişi yine de üstüne başına lise forması almamasının dışında, liseden hiçbir farkı olmayan, biraz daha sosyalitesi yüksek bir hayat sürer. 22-23 yaşına gelmiş olsa dahi, köy yerinde aynı yaşındaki kişiler, tarla sürüp, çoluğuna, çocuğuna ekmek parası için para toplarken, kendileri yarım saat arkadaşlarıyla takılabilmek için izin alır, ''of''lasa da, ''pof''lasa da, hayat bunu gerektirir; eğer bir kişi ailesinin yanında üniversite okuyan öğrenciise... bir de ailesine yük olmamak için, yine de ailenin yanında kalıp da, işe gidip geliyorsa, derslerinde de başarılı olup, bunları devam ettirme gibi bir zorunluluğu varsa, hayatla bağlantısı da kopabilir; çevresindekilere karşı her ne kadar gülümsese de, kopuk hayatın, ileri sadece sürülen piyonlarından farksızdır ailesinin yanında üniversite okuyan öğrenci
ailesinden uzakta başka memleketlerde okulunu icra eden ögrencilere göre bulunmaz nimettir. ekmek elden su gölden olayına yorarlar hemen. içinde olmadıkları için bilemezler eksi yönlerini. e tabiki artılarıda vardır ama ailenin yanında okulu bitirememe gibi bi dertte oluşabiliyor. *
sınıf arkadaşlarının gıpta ile baktığı öğrencidir. maddi manevi pek sorunu olmaz. hele hele anlayışlı anne-babası varsa, pek iyi, pek güzel bir durumdur.
bizzat yaşadığım durum olup çok çok bunaldığımda keşke başka şehirde olsam dediğim ama evimde olmaktan da çok mutlu olduğum durumdur.ancak eğer aile birtakım şeyleri kısıtlıyorsa kesinlikkle çok çok dezavantaj doğuracak bir durumdur
her gün ne yiyeceğini düşünmeyen, omo kokulu üzerinde kat izini koruyan kazaklarla gömleklerle okula gelen öğrencidir. öğrenci evinde kalan kankası da olması durumda çok da şukela olan bir durumdur.
öğrencilik hayatını rahat ve sıkıntısız geçirebilen öğrencidir,zira yurt parasıdır,giriş çıkış saatidir,yemeklerin yenilebilir olma ihtimalinin düşük olma dertleri;ayrı eve çıkılsa arkadaştı,kirasıydı,elektriğiydi,suyuydu şeklinde yakınmalara hiç sahip olmamak güzel bir avantajdır.
tez zamanda bir firsatini bulup tek basina yasayacagi eve hicret etmesi gerekn o da olmazsa universite sinavlarina tekrar girip misal van yuzuncuyil universitesini yazmasi iktiza eden kisilerdir.
üniversiteda okumak aile yanında oturmakla veya ayrı oturmakla ilgisizdir. üniversite bir eğlence ortamından çok eğitim ve öğretim yeridir.üniversite çağına gelmiş her genç reşittir. bu yüzden özgürlükleri elindedir. aileleriyle beraberde olsalar özgürdürler. üniversiteyi ailesinden ayrı okuyanlar son derece şanssızdır. evi temizleyen, yemek yapan, yatakları toplayan, çamaşırları yıkayıp ütüleyen kimseleri yoktur. aile özlemi çekerler. aileleriyle yaşayanların ağzında ballı parmak her zaman vardır.
lisede 4 yılımı,üniversitede 3 yılımı bekar gibi geçiren yıllar sonra bu yılımı aileminde yanında geciren bir üniversite öğrencisi olarak ailemin yanımda olmasının daha iyi birşey olduğuna karar verdiğim, insanın en yakınlarının her zaman yakında bir yerlerde olması gerektiği sonucuna ulaştığım, deneyimimi paylaşma gereğini duyduran başlıktır.
bir de ailesinden uzakta okumaktan sıkılıp tekrar sınava girerek ailesine en yakın üniversiteyi kazanan öğrenciler vardır ki en asil duygunun insanıdırlar.
- evil olm maça gidecez,
- kaçta
- akşam 11-12
- oha aq
- nooldu lan
- ya niye o kadar geç ?
- ha evdekiler bir şey der diye di miiii..hahahhaha
- evil hedelerde toplanıyoruz, Âlem yapacaz bu gece, sen de kal
- ya...şey..kem..küm...
- ha senin evdekileer...doğru ya...ehhehehhe
artı yönleri;
- yav şu pilav nasıl oluyordu, bire bir buçuk mu koyuyorduk naapıyorduk,
- abi ben uğraşmıyorum pilav yapmakla falan
- oooh tabi anan baban yanında
- ehe
- yav peder de parayı geç gönderdi, kim banka da kuyruk bekleyecek şimdi şu saatte yaa
- vah vaah sizin işiniz de zor
- sus la sen
- hehehe
yurtdışı, yalnız yaşama vb. hayalleri yokken evde kalmakla birlikte oluşmaya başlayan, kavgalar edildiğinde 'köpek gibi aç kalsaydım da özgür mü olsaydım' diye düşünüp hüzün yaşayan, ama zor hayat koşullarından da fena halde tırsıp haline şükreden öğrenci türü.
