arkadaş gibi yaklaşmayıp dertlerine tasalarına ortak olmayan, günü geldiğinde evden kpuk bi hayat yaşamasına sebep olan ailelerin yaptığı osuruktan teyyare şey.
eğitim sistemimiz öğrencilere hayatı öğretmemektedir. doğru yaşamayı, doğru karar vermeyi öğretmemektedir. halbuki her öğrenci bir gün anne-baba olacaktır. bunun da eğitimi verilmelidir. liselerde "anne-baba eğitimi" ya da "çocuk gelişimi" dersleri veya en azından "iyi düşün-doğru karar ver" seminerleri uygulanmalıdır.
öss sınavında beklediği puanı alamayınca ailenin bi daha ki sene göndemem seni dershaneye, ne halin varsa gör, götürürüm kaportacıya veririm seni sonra da direk askere tehtidlerine dayanamyıp abuk subuk bir bölüm yazıpta okuyamaması o da yetmezmiş gibi hayatını sikmesidir.
ebeveynler her zaman çocukları için doğrusunu isteler fakat ebeveyn ve çocuk arasındaki yaş farkından kaynaklanan zaman farkından dolayı, ebeveynlerin doğruları her zaman için çocuğun yaşayacağı doğrular ile uyuşmamaktadır. bu nedenden dolayı çocuğu için her zaman iyisini isteyen ebeveyn farkında olmadan çocuğuna kimsenin veremeyeceği zararı vermektedir. çocuklarının, çocukluk dönemi ve ergenlik döneminde ruhsal yapılarında bıraktıkları izler onların hayatları boyunca farkında olmadan o izle yaşamasına neden olmaktadır. bu sorun itibariyle birçok çocuk toplumun hastalıklı bireylerini oluşturmaktadır. zira bu bireylere düşen önemli iki görev düşmektedir. birincisi kesinlikle yaşadıkları durum ile ilgili ebeveynleri suçlamak yerine, sistem-zaman değişiminden dolayı yanıldıklarını bilmek ve onlara karşı içten içe kin beslememek, ikincisi ise kendi psikolojilerini titizlikle incelemek ve problemleri bularak kendilerini baştan oluşturmak, düşünce bozukluklarını gidermek.
bu entry aşırı derece de subjektif olup, silinmesi halinde kan çıkacaktır. *
çalış dedi hep annem ve babam. çalış, çalış, çalış. düşünmediler, etmediler. çalıştım. içeri de terleyip, dışarı çıktım buz gibi hava da, ocağın, şubatın soğuğun da yedim soğuğu. üstüm de kurudu terim. ilk zatürre, sonra verem. kötüyüm dedim, ağzımdan kan geliyor dedim, çalış dediler. çalış, çalış, çalış.
aile kavramından nefret ettirmesidir. ne doğru düzgün bir evlilikleri olmuştur ne de doğru düzgün ayrılmayı becermişlerdir. her fırsatta intiharın eşiğine yaklaştırmışlardır sizi.
