insanı genç yaşında hayattan soğutur.
-anneee ben eşit ağırlık seçeceğim.
-neden ne olcakmış ordan?
-hukuk yazıcam ben hakim olcam. o olmazsa avukat olurum.
-avukat mı? onlar çok yalan söylüyor, yengenden biliyorum.(anne diş bilemiş eltisine)
-anne yaa ne alakası var. bak cübbesi var çok karizmati değil mi?(aklını çelme)
-cübbesi batsın. çok var. yalan söyle söyle para kazan. hem mf seç sen. tıp yaz. doktor ol, hayat kurtar. hem derslerin de iyi. hocana sordum o da seçsin dedi.
-ama anneee sevmiyorum ben fen derslerini.
-naapcan ya matematik fen dediğin meslektir.
-off anne yaaa
-sus mf dedim o kadar.
neticede mf seçilir. ve mutsuz geçen iki yıldan sonra eşit ağırlığa dönülür. hukuk da elden gider. anne yıllar sonra yaptığı baskıdan pişman olur ve hatasını kabullenir. meslek kişiliğe, ilgiye göre seçilir. tabi ülke şartlarını ve ailevi durumu da hesaba katmak gerek.
sanki tıptan başka meslek yokmuş, tıp okumayanlar açlıktan ölüyormuş gibi tıpı abarta abarta bitirememeleridir. tıp yaz da komşulara tıp kazandı deriz derler. ailede bir doktor olmalı derler. amcanlar görür de çatlar derler, bu ailelerin derdi nedir hiç anlamam. üzülmesinler diye bir çok genç dimağ idealleri olan mühendislikten cayıp cerrah kostümlerini ve kan kokusunu tercih etmiştir.
