dört kız kardeşin en küçüğü olarak yıllar boyu yerine getirdiğim görev. kendimi hep bir gün onlar gidecek ben yalnız kalacağım diye avuttum. * sonuç olarak onlar gitti, bakkala hala ben gidiyorum. *
tam pijamamı giymiş elimde laptop karşımda televizyon yayılmış otururken annemin cümlesinde bakkal sözcüğünün geçmesiyle kabusum olan durum. 'kazık kadar olduk hala mı ?' dedirtir insana. olumsuz bir cevap verilmesi halinde de bir tripler bir tripler. koca kadın ben mi gidiyim millet ayıplar siz evde otururken tarzında söylemler de duyulabilir. en son pijamamı çıkarır, resmi bakkal üniformam olan eşofmanımı giyer giderim.
