hepsi bir şekilde insanın omzuna sorumluluklar yüklüyor. işin ilginç tarafı ise insan sadece aileden vazgeçemiyor. çünkü mantıklı düşünemiyor ve işin içine duygu katıyor. duygu derken sadece hormonlardan ve bazı basit kimyasallardan bahsediyor olmamamız ise işi daha da ilginç kılıyor. fakat bir insan mutlak özgürlüğü istiyorsa(ki çoğu insanın istediği şey bu değil) kendisi dışında her şeyden vazgeçmeli.
ayrıca başkalarını kendinden daha çok başkaların düşünen insanların da salak olduğu kanısındayım. her kim olursa olsun. bu dünya sadece onu yaşayan kişi için var. onu yaşamak ve zevk almak için başkalarını umursamamak veya kötü biri olmak gerekebilir bazen. fakat bu ödenmesi gereken basit bir bedel sadece.
git askerde öl bari de, hem bi ise yaramış olursun hem biz de gurur duymuş oluruz. yoksa sokakta tinerciye iki dal sigara vermemek için öldürülürsen bana ne amk.
Yazar eğer bizi trollemiyorsa;...
Sonra herşeye muhalefetsin aga diyor bazı arkadaşlar mesaj yoluyla. Gel de olma.
Sen nasıl bir bireysin be güzel kardeşim? Bunu hiç sorguladin mi?
Çocuğum şu zihniyette olsa bırak gurur duymayı ağzına sıçardım. Melankolik misin?zayıf karakterli misin? Nesin?
Yaşam amacın ailenin seninle gurur duyması mı ki, duymadığı için bu amaçtan vazgeçmeyi düşünüyorsun?
Eğer yaşam amacın buysa hakkaten yaşama. ilk fırsatta uygun bi yolla ölmeyi dene. Hem kendine, hem harcadığın oksijene, suya ve bunun gibi seninle ortak paylaştıklarımıza, hemde hayatına girecek insalara yazık.
Önce sen kendinle bi gurur duymayı dene. siktiret ailenin ya da çevrenin ne düşündüğünü. Bunu beceremessen senden bi yol olmaz. Olsa da olmaz. işe geç kalıcam senin yüzünden devam etmek isterdim. Sende gayet sağlam bi maaşa çalışıyormuşsunya yat dinlen biraz amk sabah oldu sana ihtiyacımız var. Uyandığında hala pısırık bi oğlan çocugu görmek istemiyorum.
gözüm üstünde.
şu ''martı'' kitabını koyun baş ucunuza 2-3 ayda bir okuyun. yargıların,kuralların,bireylerin özgürlüğünüzü kısıtlamasına izin vermeyin mk. lanet olsun kendi bir bok olamamış bütün egosunu çocuklarına yükleyen ebeveyinlere.
ben ölsem de gurur duymazlar o yüzden takmıyorum, ayrıca birileri gurur duysun diye yaşamıyorum. ha bir amaç uğruna ölür müyüm?
ne yalan söyleyeyim düşüncemi taşıyan bir terör örgütü bile olsa katılırım ama bizim taraf hep hümanist olduğundan tamamen buna odaklı bir silahlı mücadele görünmüyor.
bu da savaşı silahsız yani yazıyla yapıyor. yoksa askerlerin bu kadar önder olmasının sadece zekayla alakalı olduğunu sanmak saçmadır, askerler aynı zamanda silahlı bir güç barındırır ve bu düşüncelerini reel anlamda güçlü kılar.
burada tonlarca şey yazmakla savaşıp bir yönetimi ele alıp kendin düşüncene ait militanlar yetiştirmek arasında dağlar kadar fark vardır.
o yüzden asker kanatlı liderler daha çok sempati kazanmış ve ses getirmiştir hatta bunların düşüncesi devletin resmi ideolojisiyle birleşmiştir.
yani birine küçük yaşta belli bir fikri empoze etmek o fikri daha güçlü kılıyor, sonra efendim sen tonlarca bilimsel kanıt da sunsan bu bağımlılıktan kimse vazgeçmiyor.
o yüzden silahlı örgütlerin önemi ve düşünce için gerekliliği büyüktür.
her ruh hastasıni bir ruh hastası o hale getirmiştir sözü mucibince benim durumum da böyle ortada. herkes razı olursa eğer şöyle bi düşüncem var : tüm ebeveynleri kapalı alanlara tikalim gazyagini döküp üstüne birer tane kibrit çakıp bırakalım.
