Babam gelir yanımıza yatar saçımla oynayarak uyandırır. Annem ise tam bir kabus gibi. Kalkın öğle oldu, akşam yatmak bilmiyorsunuz sabah kalkmak bilmiyorsunuz. Öğle oldu dediği saatte 8.
Anamı özlettiniz lan. "Boncuğum" diye bas bas bağırarak girerdi mutlaka odaya. Oramı buramı mıncıklar ve saati mutlaka ileri söylerdi ki panikleyeyim. Benimse cevap hep aynıydı "5dk daha anne nolursun". O tacizlere devam ederdi, bir sinir harbi ile uyanırdım. Sanki mecburdu beni çağırmaya. Ve hala gitsem ankara ya saat kurmam. Hala o uyandırır beni. Anneme "5dk daha" diyemeyeceğim zamanlar gelmesin lütfen.
Abim kablonun ucunu soyduktan sonra fise takip beni elektrige verirdi. Boylece hem enerjik hemde dinamik uyanirdim. Ben ise disaridan cali cirpi toplar yataginin ustunde atese verirdim. Ne guzel gunlerdi olm.
babam son derece sakin ses tonuyla "lumos babacım hadi kalk , hadi..." derken annem tam omuzla köprücük kemiğim arasına parmakla kalp masajı yaparacasına dürterek " lumos ! hadi kalk lumos hadi !" şeklinde uyandırır. hiç değilse ömrümün çeyreği korkuyla uyanmaktan gitti zaten.
Annem 15 20 dakikasını beni uyandırmak için harcar. Babam beni uyandırmaz. Uyandırması gereken bir durum olduğunda oturduğu yerden ismimle seslenir bende direk fırlarım.
