eve dönünce hareketlerinin kısıtlanmasıyla oluşan piskolojidir.
misal;
-anne, baba siz şu parayı alın da gidin dışarı da çay için, hatta mümkünse eve gelmeyin bu gece.
-baba; neden??? arkdaşın bizden rahatsız mı olacak.
- '+&%/&/(&/(^%'+'^+!+!O_o
tatillerde eve geldiğinizde size uygulanan misafir muamelesi başlarda hoşunuza gitse de ailenin bir parçası olmadığınızı düşündürebilir. hele ki siz okuldayken başka bir eve taşınmışlarsa durum çok vehim boyutlara ulaşabilir. nitekim bir süre sonra sofrada konuşulanları anlamamaya ve eve yabancılaşmaya başlarsınız, içinizden "kimim lan ben !?" şeklinde isyankar cümleler kurmanız normal ve elbette ki geçicidir. gurbette okumaya alıştığınız vakit bu psikolojiden de sıyırmış olacaksınız.
evine her geldiğinde birşeylerin değiştiğini görüp üzülmek. bu bazen yeni bir televizyon olabilir bazense yeni bir oturma grubu. zaman geçtikce o ev artık senin değildir ve sende artık o evin değilsindir.
peki bu durum insanı üzermi?
üzer... ama zamanla geçer...
ailenden ayrı takılmaya, yaşamaya alıştığın ve okulun bitmesini istemiyeceğin, bittiğinde baba ocağında sıkıntıdan patlayacağını düşünüp dellendiğin psikolojidir.
her üniversite okuyan birey ailesinden uzakta okumalıdır. yoksa liseden pek bi farkı kalmaz.
okumakta olduğun şehirden memlekete tatile gelince ailenin sensiz de bi hayat kurduğunu görmek ve bunun neticesinde kendini evde +1 olarak görmek de bu psikolojiye dahil olabilir.
ilk 2 hafta olur bu psikoloji, sonra geciyor, farklı şehirde okuduğunu bile unutuyorsun ya da şöyle diyim sanki doğduğundan beri ailen burda sense farklı şehirdesin.
yılda sadece belirli tatillerde gittiğin evde yabancılaştığını farkerek başlar herşey. ilk eve gidişinizde ufak tefek yerleri değişen eşyaları farkedersiniz. sonrasında kolilere kaldırılan kişisel eşyalarınızı. kardeşiniz varsa bazı eşyalarınızı sahiplenmiştir bile. sonunda bir bakmışsınız (benim gibi) odasız bile kalmışsınız.
eve yabancılaştıktan belli bir süre sonra kişilere yabancılaşırsınız. Daha az gördüğünüz komşularınızla konuşacaklarınız da azalır. sonra arkadaş çevrenizle koparsınız. sonra bir bakmışsınız evde yaşanan olaylara fransızsınız.
bütün bu gelişmelerden sonrası vardır ki öldürücu darbedir. o da artık kendi paranızı kazanmaya başlamanızdır. çünkü para şehirdışındaki öğrenciyi eve bağlayan (sevgiden sonra) en büyük bağdır. ama artık o bağı koparmışsınız. telefonlar ve gelip gitmeler seyrekleşir.
peki sonuç olarak sevgi azalır mı? hayır belki daha da güçlenir.
henüz bu durumu yaşamamakla birlikte, alışma dönemlerinde ne gibi zorlukların olacağını göreceğim ve zamanla etkisinde kalmayı merakla bekleyeceğim psikolojidir.
