gördüğüm bir gerçek , şanslıysanız tabi , ben henüz şanslı mı yoksa şanssız mıyım ona karar veremiyorum , lakin bu bir realite bunu anladım artık.
genel olarak yakın arkadaş çevresi olmayan biriyim , yani rastlaştığımızda iki muhabbet ettiğim insanlar çok ama hadi bugün bişeyler yapalım dediğim kimsem yok , hayatımda sadece sevgilim olur , tüm vaktimi ona ayırırım , bütün ilgim onun üstünde toplanır , haftada 2 saat gs maçlarına giderim , bir de yurttaki çocuklarla pes falan atarsak o olur , geri kalan zamanım uyuma saatleri haricinde sevgilime aittir , daha doğrusu aitti
ben ömrümde kimseye göstermediğim ilgiyi sevgiyi ve sahiplenmeyi kendisine gösterdim , özellikle de onu üzdüğüm zamanlarda , ben ki doğru dürüst annesine özel günler haricinde sarılıp öpmemiş , bir hediye almamış safi odun olan bir adamım , sırf beni affetsin diye kalabalık bir hastanenin içinde 3 saat elimde çiçeklerle köpek muamelesi görmeyi gururuma yedirdim , sırf geri dönsün diye , gecenin bir yarısı ankara'nın en korkutucu semtlerinde sokaklarında tespih sallayarak gezen ben iğne iplikle hediyeler yaptım ona gönlü hoş olsun diye
sonra ne oldu , bana ruh hastasısın dedi çekti gitti , ben bu ruh halini kaldıramam dedi , madem böyle bir şey var o zaman dersin ki 'hayatım psikolojik tedavi aldıralım sana , ben hep yanındayım' , ama çekip gitmek bambaşka bir şey
ha kekolar gibi tutup kızı dövmedim yanlış anlamayın , bağırmadım bile , sadece bir hareketine moralim bozuldu bundan kavga ettik , olayın patlama noktası bu yani sadece moralimin bozulması , elin itleri döver söver aldatır sorun olmaz , bizim moralimiz bozulunca terk ediliyoruz , burayı da çözemedim ya neyse
özetle arkadaşlar kimse aileniz gibi sizi çekmiyor , anca bir iki çok yüce insan çıkar karşınıza kendinden çok karşısındakini düşünür , onlara da zaten hayat hep kötü yüzünü göstermiştir tıpkı benim gibi , aileden bile doğru düzgün sevgi görmemişlerdir bu yüzden karşısındakini her şeyden üstün tutar , hayatını ona endeksler , geri kalanlar sizinle uğraşmaktansa bırakıp gitmeyi tercih ederler , sizin yaşadıklarınızın ve hissettiklerinizin inanın önemi olmaz , olmadı da zaten
o yüzden birilerine hayatınızı adamak istiyorsanız ailenize adayın , onlar herkesten çok hak ediyor bunu , baktınız onlar da hak etmiyor tek tabanca yaşayın
bunu bundan sonra bir allah'ın kulunu dahi hayatına sokmayacak olan , ailesini tamamen kaybedene dek yaşayıp ondan sonra hayatına son verecek biri olarak söylüyorum , bağlanmayın kimseye , içinizdeki acı sizi yakar , ağlama krizlerine girersiniz , o döner arkasını gider siz ne yaşamışsınız umrunda olmaz , umursasa döner gelir dersiniz ama dönmez , o yüzden bunları yaşamayanlara tavsiyem bağlanmayın kimseye , sevmeyin , sevgi çok tatlı bir şey ama iki taraflı olduğu sürece , tek tarafa düştüğü zaman canınız çok yanıyor , hem de çok...
bende aynı görüşteydim ama öle çok her mutlu günümü burnumdan getiriyorlar ki artık mutlu olmamı istemediklerine ve beni düşman gördüklerine inanmaya başlayacağım.doğum günümü bile gözyaşlarıyla geçirmeme sebep olmuşlardı.
aile de yalan diye karşılık verilesi. ölüm en gerçeği. aile mi kalır lan ölüm geldiğinde. hepsi yalan hepsi. boşuna bel bağlamayın hiçbir şeye. anı yaşayın. yavşamayın, yalarım.
arkadaş ve dostlarını çok düşünen ama kendisinin iplenmediğini farkeden yazar görüşüdür. (bkz: ben) bir arkadaşımın d.günü olur, daha 00.01'de kapısına dayanırız, kutlarız. benim d.günüm olur, aile fertleri dışında sikine takan olmaz. (bkz: ezik miyim lan ben) parası olmaz birinin, togolu elini cebine atar. togolu'nun parası olmaz, kimse oralı olmaz. biri yeni eve çıkar, togolu yetişir, yardım eder. togolu eve çıkar, herkesin işi vardır. biri hasta olur, togolu acile yetiştirir. togolu hastadır ve hastalık önemlidir. hastaneye gider gelir, sonuç beklenir. tarih arkadaşlar tarafından bilinir ama kimse ipleyip de sormaz, aramaz. ailen arar, sorar ve moral verir ama sen aileni zamanında bu götler için çok üzmüşsündür. (bkz: malım ben)
