Kendi ayakları üzerinde durabilmeyi gerektirir. (Ekonomik bağımsızlık bunun en önemli parçasıdır fakat her şey demek değildir.)
Bir insan elbette her konuda ailesi gibi düşünmek, ailesinin istediği gibi yaşamak zorunda değildir. Ben mesela 15 yıldır istediğim bir şeyi yapmak adına ismimde küçük bir değişiklik gerçekleştirmeyi, ismimin ilk iki harfini kaldırmayı düşünüyorum. Bu konuda ailemin ne düşündüğünün benim için hiçbir önemi yok.
2016 yılında ailemin yanından ayrılıp istanbula taşındım.
ilk zamanlar baskı -nitekim baskı uygun bir kelime değil- devam etti. Yobaz sayılamayacak tutucu bir ailem var, her aile gibi yani. Zaman geçtikçe salmaya başladılar. Onlar saldıkça özgürlüğün tadına varmaya başladım. Şimdi ise zaman geçiyor. Onlardan ayrı olmak ya onları kaybedersem düşüncesini getiriyor kafamın en orta yerine.
Ne diyelim; aileden bağımsız olmak da çok iyi değildir beraber olmak da.
özgürlüktür. aileye bağımlı olmadan, kendi istediği gibi yaşamak, kendi kararlarını almaktır. yapılan her iş için onlara hesap vermek zorunda olmamaktır.
Aileden bağımsız olmak bayram ziyaretine gitmemek anlamına gelmez.
Birey olarak kendi fikirlerinizle ve kendi ekonomik durumunuzla var olmaktır. Kimi aileler ekonomik anlamda siz kendi paranızı kazanıyor olduğunuz halde sizi kısıtlar kimisi de manevi anlamda bir yapışkanlıktan öte olmaz. Normalde kendi şahıslarına saygınız sevginiz olmayacak bireylere sadece anneniz babanız olduğu için tahammül ediyorsunuz ve edeceksiniz de. Ama bu sizi bağımsız yapamıyorsa onlar size birey olarak değil evladınız olduğunuz için bile saygı gösteremiyorsa o bağımsızlığı kazanmak yine size düşüyor.
