özellikle küçükken izlediğimde ve artık her izlediğimde halen, şımarık oktay'ın babası fehmi'nin, münir özkul ile adile naşit'e attığı tokatta sanki kendi anneme babama atılmış gibi içimde bir şeyin koptuğu film olmuştur. ama sonu güzel bittiği için, sonunda da tebessüm ettiriyordu.
münir özkul ve adile naşit'in başrollerinde oynadıkları 1976 yapımı türk filmi. oktay rolünde dünya sinema tarihinin en piç, en kötü kalpli villain'ını canlandıran eriş akman'ın performansı oscar'lıktır.
her izlediğimde zengin piçi oktayın kankisi rolündeki tecavüzcü çoşkunun oktay ıtır esenin yani zeynepin peşine koşarken amerikan filmi repliği diliyle hey dur nereye deyişine koptuğum film.
fabrikatör babanın efsanevi bir şekilde kız istemeye gittiği, "hadi yine iyisiniz, turnayı gözünden vurdunuz amk ehuehu" şeklinde kızın ailesiyle konuştuğu, zenginlerden nefret ettiren film.
eski bir filmdir. müniz özkul'lu adile naşitli daha bi' sürü iyi oyunculu kadrosu ve kısmen uzun oluşuyla ve insanı etkileyen senaryosuyla en iyi türk filmlerindendir.
filmde, ailenin güzel kızına asılan ve işi azıtan züppelerin bir aileye çektirdiği çileler ve ailenin babasının şerefini kurtarmak onurunu temizlemek için verdiği mücadele işlenmiştir.
şu ana kadar izlediğim en duygusal türk filmidir. münir özkul ve adile naşit'in dayak yedikten sonra birbirlerine sarılarak ağlamaları, beni benden almıştır.
