21 yaşındayım. Yaşadıklarımı anlatıp tekrar yaralarımı desmek istemiyorum sadece şunu söylemek istiyorum
Hani birisi intihar eder, baksan bir derdi yok gözükür eli ayağı sağlam tutuyor herkes der ki ulan bu nasıl bir salak ki intihar ediyor nasıl cesaret ediyonuz ya felan.
işte bir insanı bu seviyeye getiren intihar eşiğine getiren hayatlar yasiyanlar var bu dünyada. Belki siz toz pembe hayatlarinizda mutlusunuzdur. Ama bu dünya herkese toz pembe gözükmez.
Bu arada ailemden nefret ediyorum, annem babam kardeşlerim hepsi dahil.
21 yaşında ailesini silen bir insanım çünkü bir insan 7 sinde neyse 70 inde o dur prensibine inanan biriyim.
Çok kötü şeylere maruz kaldım, bilinç altıma kazındı zaman zaman hatırlatıyor ve içim tekrar parçalaniyor.
Aile şiddeti görenlere tek tavsiyem, biliyorum çok acı, içinden çıkılmaz bir durum.
Tüm.hayallerinizi bırakın tek bir hayal belirleyin o da bir an önce ailenizden kaçmak, uzakta yaşamak.
1 kuru ekmeğe muhtaç kalın ama böyle ailelere muhtaç kalmayın, açlık insana bilinç altına işleyecek kadar acı veren sorunlar yaşatmaz ama aile insanlar yaşatır.
O yüzden kendinize dikkat edin, kaçın kurtulun. Analık babalık kardeşlik kan bağıyla olmaz, çok daha iyi ana baba bulursunuz.
Gidin bir yaşlılar evine ordan kendinize anne baba bulun , mümkün olan her vakitte ziyaret edin, babalık annelik şefkatini bulursunuz. Kanla olan şeyler değil bunlar.
Onu geçtim kardeşliğe gelelim, kardeş dediğin şey ise asla kan bağıyla olmaz. Kardeşlik demek en acı gününde yanında olandir. Düşünce üzerine toprak atan değil elinden tutup kaldıran acını paylasandir.
insanın yaşmının ilk 20 yılını etkileyen bir şeydir. hayatın her alanında , okulda , arkadaş ortamında. hiç düşünmeyeceğiniz kadar etkiler. hani dersiniz ya bu çocuk neden pısırık , bu çocuk niye agresif falan diye. böyle bi nedeni olabileceğini aklınıza getirin.
