tıp fakültesinde okurken hayalim olan meslek çeşidi, uzmanlık dalı.
daha tıp fakültesi yazmaya karar verdiğimde henüz 18' imde iken kendi aile hekimimle tıp fakültesi meselesini konuşmuş ve beni ikna etmişti. mutluydu. yaz dedi güzel dedi.
ben de zaten kendisini severdim. bir kere sağlık ocağına gittiğimde oradaki hekimlere hayranlıkla bakardım. derdim ne güzel çalışıyorlar ne bilgili adamlar.
tıp fakültesi maceram başladığında adeta ömrümden ömür gitmeye başlamıştı. her gittiğim , eğitim gördüğüm uzmanlık dalından sonra yok ben bunu yapamam, yok ben bunu istemiyorum diye diye 6 senenin sonunda şuna emin olmuştum ki aile hekimi olmak benim kaderim ve karakterim.
aslında çok şanslıydım. aile hekimliği en tercih edilmeyen dallardan birisi idi ve daha pratisyen hekimliğimin 1. senesinde bu arzuma ulaştım.
şimdi uzmanlığını bile yapıyorum. mutluyum. bu benim hayalimdi ve başardım. toplumun gözünde cerrahın 10 da 1 i kadar değerimiz yok belki. belki çok para kazanmıyoruz. ama o önlüğü giyiyor, o steteskopu takıyor , insanlara dokunmanın kutsalına nail oluyorum.
sabah kalkıyorum. işe vardığımda personelim çayımı hazır etmiş oluyor. kahvaltımı yapıp, dişlerimi fırçalayıp, önlüğümü giyip bismillah deyip başlıyorum. hastalarım anlayışlı. seviyorum kerataları öyle hır gür çıkaran yok. hastanedeki gibi kapıma yığılmıyorlar randevularını alıp efendi gibi geliyorlar ben de onlara adam gibi bakmaya çalışıyorum. herkesin her derdini çözmeye çalışıyorum. çayı çok sevdiğimden günde en az 10 bardak çay içiyorum. yemeklerimiz de iğrenç hastane yemeği değil kendi personelim çok güzel yemekler yapıyor onu yiyoruz. ortamımız gayet hoş. hemşirelerim doktor arkadaşlarım hep benden büyük tecrübeli abi ablalarım. bana şefkatle bakıyorlar. bazen diyorum ki hako ne kadar şükretsen az. seviyorum seni aile hekimliği. beni yormadığın, psikolojimi bozmadan bana ekmek vermeye vesile olduğun için.
saygı duyuyorum onlara...hakları normal hekimler gibi değil, iş yükleri fazla...haklarını aradıklarında yaptırım tehditleri var...bu insanlar bizim için çalışıyorlar. saygı duyulması gerek.
