ahmet yıldız, doğulu bir aşiret olan ailesine gay olduğunu itiraf etmiş, ölüm tehditleri almış ama yılmamıştır. babasının tedavi tekliflerini reddetmiş, eşcinselliğin bir hastalık olmadığını babasına anlatmaya çalışmıştır.
birgün arabasının içinde öldürülmüştür. türk adli makamları bu konunun üzerine gitmediği için ahmet yıldız' ın katilleri yakalanamamıştır.
cinsel tercihi yüzünden öldürülmüs kişidir. birey olmak istemiştir ancak mefta olmustur. allah rahmet eylesin der ve iki dakika düsünmenizi isterim.
bu dünyada her birey! kendinden sorumludur. cinsellik insanın kendisini ilgilendiren bir durumdur. bu arkadas ibneymiş, homoymus, travestiymiş , orospuymus beni alakadar etmez. bu arkadas insandır. ben yaratılanı yaratandan ötürü severim. allah rahmet eylesin. ama giderken asıl ibneleri arkasında bıraktı ona üzülürüm. insanlık adına, dünyam adına, ülkem adına, dinim adına.
"çok fazla değil bir iki kere dost meclisinde kakara kikiri etmiştik sadece. öyle çok da bildiğim bir adam değildi neticede ama tanımıştım işte. o zaman sanırım 24 yaşındaydı, öğretmendi, güzel adamdı, şendi, şakraktı, insandı ve evet eşcinseldi. hiç de öyle insanların eşcinsel mekanı diye damgaladıkları yerde karşılaşmamıştık, aksine günlük hayatın içinde, bildiğin tophane'de, benim nargile dumanımın ötesinde kimseyi tehdit etmeden, olanca sahiciliği ve normalliği ile yanımızdaki yabancılara memleketin görülmeye değer yerlerini anlatıyordu, araya sokuşturduğu kıvrak esprileriyle.
bir perşembe öğleden sonrasında eski bir dostun ısrarlı çalan telefonuyla dondum kaldım olduğum alışveriş merkezinin orta yerinde.
"ahmet'i hatırlıyor musun muğlak, hani beraber nargile falan içmiştik?"
"evet tabi, hani şu esmer güzeli olan, komik çocuk di mi?"
"o komik güzel çocuk yok artık! ailesine söylemiş, gelip çocuğu vurmuşlar! cenazesini de sahiplenmiyorlar, iki gündür adli tıp morgunda! biz kaldırmaya çalışıyoruz, haberin olsun" dedi dostum telefonda titrek sesiyle... elimde yaldır yaldır bir sandalet öylece donakaldım bir süre..
bir anne, bir baba kendi evladına, canına nasıl kıyabilirdi ki? hangi utanç katil olmanın utancından büyük olabilirdi ki? hangi leke, evladının kan üzerine sıçrayan kan lekesinden daha kalıcı olabilirdi ki? hangi insanlık tanımında, başkaları için tek günahı birini severken, aşık olurken onun eşey organını umursamamış olmak olan bir insanın ailesi tarafından vurulup, sonra da cesetinin kimsesizmişcesine ortada bırakılması olabilirdi ki? hangi ailenin namusu, 26 yaşındaki, gencecik, dürüst, işinde gücünde, zeki, dupduru, eşcinsel oğlunu kendi elleriyle öldürüp, ortada bıraktığında namus olurdu ki? peki ya evebeyn olma hakkı herkese verilmeli miydi sahi?..."
delikanlılığın kitabını yazan heteroseksist nefret suçu işleyen ağır abilerimizin zoruna giden merhum. delikanlılık cinsel kimlikle olmuyor yiğidim, keşke öyle olsa da tüm heteroseksüellerin delikanlı olduğunu söyleyebilsek. gördüğümüz kadarıyla çok mümkün değilmiş.
müslümanım diye geçinenlerin arkasından bol bol konuştuğu merhum insan.
bir yandan müslümanım diye ortalıkta geziniyorsun. merhumun arkasından konuşulmyacağını da biliyorsundur. bilmiyor olsan bile akıl etmen gerekir sonuçta hayvanlardan bizi ayıran özellik budur. ama her şeye rağmen o dur, bu dur, halk arasında şöyle derler, bilmem nedir.
kişi dünyada olur, maçan sıkıyorsa o şekilde düşünceni o tercihi bulunmuş birinin yüzüne söylersin. illa söyleyecek birini arıyorsan bu ülke dünyada kişi başına en çok travesti barındıran ülkelerden biri. bulursun birini, maçan sıkıyorsa söylersin. "ne olucak ne yapabilir?" diyenler elbet çıkacaktır. ancak olaylar, hayatlar, yaşantılar o şekilde yürümüyor dostlarım.
kim olursa olsun, merhumun arkasından yorum yapmayın. illa yapıcam diyorsanız elininiz vicdanınıza koyun. kişisel olarak tanımadığınız biri var karşınızda.
kansere yenik düşen , her zaman kalbimde olacak sınıf arkadasım. seninle nba muhabbeti yapmak bir ayrı olurdu. çakma kaan kural tarzı yorumlarını özleyeceğim kardeşim. burada aynı zamanda bir yazarımızın nickini de kullanmak gerekicek ;
