duyguludur, coşkuludur, "sitemkar değildir" de denemez ama yerin dibine sokmak da değildir niyeti, sever insanları. aşıktır kimi zaman, erkektir ama ağlayabilir de utanmadan. insandır o, insan gibi olanlarından...
"Beklenmedik bir anda terk edilmişsindir bütün sevdiklerince. suçlamak istemesende hiç kimseyi, üzünçle yanmaktadır yüzün. adını bile koyamadığın bir boğunç dolmaktadır yüreğine ve usulca ağmaktadır gözlerinin peteğine ağulu bir hüzün."
Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
Her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü
Bir gök gürlese bari diyorum, bir sağnak patlasa
Bitse bu sessizlik, bu kirli yapışkanlık bitse
Ama bir tufan az mı gelir yoksa yine de
Yırtılan ve parçalanan bir şeyler olmalı mutlaka
Hiç durmadan yırtılan ve parçalanan bir şeyler.
"uçurum diyordun bir aşk uçurum özlemidir
bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğuna
tutunabileceğim tüm umutları görmiyeyim için
gözlerimi bağliyorum geceyi mendil yaparak
(gözlerim bir yerlerde daha bağlanmıştı, bunu
unutmuyorum unutmuyorum unutmuyorum hiç)
bir rüzgâr esse ellerin fesleğen kokuyor
kırlangıçlar konuyor alnına akşamüstleri
bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda
üzgün bir erguvan ağacıyla konuşuyorum
ayrılığın zorlaştığı yerdeyim ve dalgınlıgım
bir mülteci hüznüne dönüyor artık bu kentte
--spoiler--
Odan dağınıktır, tütün kokuyordur
Okusan da dilsizdir kitaplar
Bir fotoğraf düşer ansızın
Cam kesiği gülüşlerdir kanayan
Pencerende solgun bir ayışığı
Mahçup bir duruşla bakarsın
Susarsın.
Sükût iyi gelir belki.
--spoiler--
bir ben yitirmedim galiba belleğimi bir de
şiir yazanlar, ne kadardılar ve nerdeydiler
hatıralar üretiyorum telgraf tellerinden
akşamüstleri yine fesleğenler suluyorum
bekle demiyorum kimseye, unutma demiyorum"
toplumcu şair olduğunu bilirim. çok güzeldir şiirleri hani insan mutlaka kendine uyduğunu düşündüğü bir dizesi vardır. benim en sevdiklerimden birisi de şudur;
Şeytanımı koluma takıp gitmeliyim
Yeni bir cehennem kurmalıyım kendime
Hep kendini yineliyorken sesler kokular
Gittikçe birbirine benziyorken dünle bugün
Ölümsüz olmak kadar ürkünç bir şey
Bu dünyaya alışmak duygusu..
''sessizliği dinliyorum şimdi ve soluğunu
sustuğun yerde bir şeyler kırılıyor
bekleyiş diyorum caddelere, dalıp gidiyorsun
adını yazıyorum bütün otobüs duraklarına
öpüştüğümüz her yer adınla anılıyor
birde seni ekliyorum susuşlarıma''
''Mağlubuz,
Durmadan kazanan bu hayat
Basit bir üçkağıtçı sadece, bir sahtekar.
Beş benzemezle rest çekiyorum,
Ama o biliyor bunu ve çekiliyor oyundan
Yokum diyor..'' *
zamanında bazı şiiriyle ciddi biçimde ilişki kurmuşluğum vardır; ancak bazı şairlerin dayanma gücü fazla değildir. zira ahmet telli de kolay düştü elimden. yine de önemli, belli bir eğilimin has şairlerinden biridir. "soluk soluğa" kendisini tanımak için iyi bir başlangıç olabilir kanımca.
