Kardır yağan üstümüze geceden,
Yağmurlu, karanlık bir düşünceden,
Ormanın uğultusuyla birlikte
Ve dörtnala dümdüz bir mavilikte
Kar yağıyor üstümüze, inceden.
Sesin nerde kaldı, her günkü sesin,
Unutulmuş güzel şarkılar için
Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan,
Rüzgâr gibi tâ eski Anadolu'dan
Sesin nerde kaldı? kar içindesin!
Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
Uyandırmayın beni, uyanamam.
Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
Allah aşkına, gök, deniz aşkına
Yağsın kar üstümüze buram buram...
Buğulandıkça yüzü her aynanın
Beyaz dokusunda bu saf rüyanın
Göğe uzanır - tek, tenha - bir kamış
Sırf unutmak için, unutmak ey kış!
Büyük yalnızlığını dünyanın.
Edebiyat derslerinde başımızı ağrıtan güzel yazar. örneğin hocamızın bana verdiği ödev 'bu yazar çok önemli sen bunu yarın slaytlarla anlat' demesi üzerine beni uğraştırıp yoran yazardır.
Bir gün üniversitede ders arasında bankta otururken,yanıma son derece asil duruşlu,görmüş geçirmiş bir hali olan, yaşlı bir hanımefendi oturdu.Çok geçmeden sıcacık bir sohbete koyuluverdik;Atatürk'ten,üniversite gençliğinden,memleket meselelerinden vs ..Kendisinin de öğretmen olduğunu,buraya bir profösör arkadaşını ziyarete geldiğini,birlikte Bolu Mudurnu'da bir vakıf kurma çalışması yaptıklarını bir çırpıda anlatıverdi..Ben vakfın ne vakfı olduğunu sorduğum da;"ben Ahmet Muhip Dıranas'ın eşiyim,onun adına kurduğumuz bir vakıf" dediğin de dumur olmuştum..iyi dileklerle ayrılmıştı yanımdan,şuan yaşadığını sanmıyorum,yaşıyorsa da nur yağsın üzerine ikisinin de.
Ben büyük şarkıları severim; büyük olsun
Deniz gibi, gökyüzü gibi herşey ve mahzun.
Seviyorsam seni aşk ölümsüzdür gönlümce
Aşıksam kadınım değil tanrıçasın, ece.
Denizler yolculuğa çağırır durur da beni
Gitmem düşünerek geri döneceğim günü.
Ben büyük rüzgarları severim büyük olsun
Aşkım da, özlemim de hepsi, herşey ve mahzun.
insan bir yanınca Kerem misali yanmalı,
Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı.
Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin usta sanatçılarından biridir. 1908 yılında Sinop'ta doğmuştur. Ilkokulu Sinop'ta okumuş, Ortaögrenimini Ankara Erkek Lisesi'nde tamamlamıştır. Lisede iken Muhip Atalay imzasıyla ilk şiiri 1926 yılında Milli Mecmua'da yayınlanmıştır. Ankara Hukuk Fakültesi'ndeki ögrenimini yarıda bırakarak Güzel Sanatlar Akademisi Kütüphane Müdürlüğü görevi ile Istanbul'a gitmiş, bu görevi sürdürürken Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümünde öğrenimini tamamlamıştır.
1930-32 yılları arasında Hakimiyet-i Milliye gazetesinde çalışmış, daha sonra Dolmabahçe Resim ve Heykel Müzesi Müdür Yardımcılığı görevinde bulunmuştur. Ankara'ya döndükten sonra 1938-1942 yılları arasında Halkevleri Kültür ve Sanat Yayınlarını yönetmiştir. II. Dünya Savaşı sırasında, Ağrı'da 3 yıl Yedek Subaylık yapmıştır. Ünlü Ağrı Şiiri ile Gölgeler Piyesi o dönemin ürünüdür.
1946 yılında Çocuk Esirgeme Müdürü, 1957 yılında Çocuk Esirgeme Kurumu Başkanı olmuş birkaç kez de Milletvekilliğine adaylığını koymuştur.
Anadolu Ajansı Yönetim Kurulu Üyeliği, Devlet Tiyatrosu Edebi Kurul Başkanlığı, iş Bankası Yönetim Kurulu Üyeliği'nde bulunan Dıranas 21 Haziran 1980 'de Ankara'da ölmüştür. Mezarı Sinop 'tadır. Çeşitli dergilerde yayınlanan şiirlerini "ŞiiRLER(1974)" adlı kitabında toplamıştır. Diğer şiir kitabı "Kırık Saz (Tevfik Fikret'in şiirlerinin günümüz diliyle söylenişi,l975)'dir. Tiyatro türündeki başlıca eserleri, Gölgeler(1947), Gölgeler ve Çıkmaz(1977)'dır.
Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar,
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye abla! ...
Özlü Sözleri :
"Sigara içmeyen adam, bacası tütmeyen eve benzer."
"Sinop'un Gündoğrusu eşkıyaya benzer; Kale kapısından geçerken, aniden önünüze çıkar."
Cumhuriyet dönemi şairlerindendir. istanbul Üniversitesi Felsefe bölümünü bitirmiştir. Sembolizmin etkilerini şiirlerinde taşıyan şair, dönemin birçok şairi gibi Henry Bergson'un "zaman" kavramından etkilenmiştir. Fahriye Abla, Olvido gibi ünlü şiirlerin yazarıdır. Köpük şiirini anımsamakta yarar var:
Oyun bitti ve her şey yerini buldu
Akşamda ebedi kızlar anne oldu
Aynalara bakma, aynalar fenalık,
Denizi, sonsuz olanı düşün artık.
Bir gün beni hatırlayabilirsin ancak,
Güzelsem soyabilirsin çırılçıplak,
Oradayım ben, hep orada, derinde,
Gemilerin ihtiyar köpüklerinde.
1908'de istanbul'da doğdu (Bazı kaynaklara göre 1904 Sinop). 21 Haziran 1980'de Ankara'da yaşamını yitirdi, Sinop'ta gömüldü. ilkokulu Sinop'ta okudu. Ankara'ya gelerek, öğretmenleri arasında Faruk Nafiz Çamlıbel ve Ahmet Hamdi Tanpınar'ın da bulunduğu Ankara Erkek Lisesi'nden 1930'da mezun oldu. 1930-1935 arasında Ankara'da Hakimiyet-i Milliye gazetesinde çalıştı. Anadolu Ajansı, Türkiye iş Bankası yönetim kurulu üyeliği, Devlet Tiyatrosu Edebi Kurul Başkanlığı gibi üst düzey bürokratik görevler yaptı. ilk şiiri "Bir Kadına" 1926'da "Muhip Atalay" imzasıyla Milli Mecmua'da yayınlandı. Servet-i Fünun, Varlık, Çığır, Ataç, Yücel, Oluş, Ülkü, Şadırvan, Yeni Lisan, Hisar dergilerinde yayınlanan şiirleriyle Cumhuriyet döneminin etkin şairleri arasına girdi. Hecenin Beş Şairi ile Garip Akımı arasında yer alır. ilk şiirlerindeki Baudelaire etkisinden sıyrılarak dil ve üsluba ağırlık verdi. Şiiri plastik bir söz bütünü haline getirene kadar yoğuran bir şair oldu. "Olvido", "Kar", "Fahriye Abla" bu oluşumun önemli ve yıllardır unutulmayan örnekleri. Dıranas, Orhan Veli ve arkadaşlarının çıkışından sonra unutulmaya başlanan hece şairleri arasında geçerliliğini yitirmeyen, bir süre sonra da yeniden yüceltilen tek şairdir.
Kardır yağan üstümüze geceden,
Yağmurlu, karanlık bir düşünceden,
Ormanın uğultusuyla birlikte
Ve dörtnala dümdüz bir mavilikte
Kar yağıyor üstümüze, inceden.
Sesin nerde kaldı, her günkü sesin,
Unutulmuş güzel şarkılar için
Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan,
Rüzgâr gibi tâ eski Anadolu'dan
Sesin nerde kaldı? kar içindesin!
Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
Uyandırmayın beni, uyanamam.
Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
Allah aşkına, gök, deniz aşkına
Yağsın kar üstümüze buram buram...
Buğulandıkça yüzü her aynanın
Beyaz dokusunda bu saf rüyanın
Göğe uzanır - tek, tenha - bir kamış
Sırf unutmak için, unutmak ey kış!
Büyük yalnızlığını dünyanın.
