filme de alınmış olan sis ve gece adlı kitabın yazarıdır.
bana kalırsa "iyi" popülist bir yazardır. anlatılarının ne kattığı, ne mesaj içerdiği insanları pek alakadar etmediği sürece popülerliği sürecek olan bir yazardır da aynı zamanda.
(bkz: elif şafak)
türkiye'nin en iyi polisiye/politik/gerilim yazarı.
ayrıca en iyi istanbulu anlattığı beyoğlu rapsodisi mükemmeldir.
gazianteplidir.
patasana kitabındaki karakter olmak isterdim eskiden.
Ahmet Ümit 1960'ta Gaziantep'te doğdu. 1983'te Marmara Üniversitesi Kamu Yönetimi Bölümü'nü bitirdi. 1985-1986 yıllarında Moskova Sosyal Bilimler Akademisi'nde eğitim gördü. 1989'da "Sokağın Zulası", 1992'de "Çıplak Ayaklıydı Gece", 1994'te "Bir Ses Böler Geceyi", 1995'te "Masal Masal içinde", 1996'da "Sis ve Gece", 1998'de "Kar Kokusu", 1999'da "Agatha'nın Anahtarı" adlı polisiye öykü kitabı, 2000'de "Patasana", 2002'de "Kukla" ve 2003'te "Beyoğlu Rapsodisi" adlı romanları ve 2002'de "Şeytan Ayrıntıda Gizlidir", 2004'te "Aşk Köpekliktir" adlı öykü kitaplarıyla "Kavim", "Ninatta'nın Bileziği" romanları yanı sıra 2007'de "insan Ruhunun Haritası" adlı denemesi yayımlandı. Ahmet Ümit'in "Başkomser Nevzat, Çiçekçinin Ölümü" adlı bir de çizgi romanı vardır.
bütün romanlarını hikayelerini okuduğum her okuduğum kitapta ayrı hayranlık duyduğum kalemi fazlasıyla kuvvetli bütün saygı ve sevgileri hak eden müthiş yazar.
romanları bir gecede biten nolduğunu anlayamadan katile ulaştıran bir solukta heyecanla kitaba yapışıp kalınan ve işte o muhteşem kitapların muhteşem yazarıdır ahmet ümit... birtek son kitabı eksik kalmıştır en kısa zamanda bir koşu alınıp okunmalıdır.
o çok övdüğümüz yabancı yazarlardan hiçbir eksiği olmayan yazar. evet "övdüğümüz" diyorum çünkü ahmet ümit'i tanıyana kadar, polisiye tarzında hiçbir türk yazarın yabancılarla boy ölçüşemeyeceğini düşünüyordum.
sultanı öldürmek isimli kitabı teni çıktı. kitabın yarisindayim. ve her sayfada, hatta her cümlede, hayranlığımı bir kat daha arttıran bir kitap yazmış. betimlemeler, gözlemler çok iyi. dostoyevski'nin suç ve ceza'sını okuyormuş gibi hissediyorum kendimi zaman zaman.
ayrıca istanbul hatırası isimli kitabı da dehşet bir kitaptır. kitabın sonunu ancak müneccimseniz tahmin edebilirsiniz, yoksa çok zor.
yedi rakamına takıntısı olan polisiye yazardır. romanlarındaki kabusları birkaç kitabını okuyan insan hemen anlar. dili ve betimlemeleri kuvvetli,kırmızı şarap ve birazda sezar salata alarak zevkle okunası satırlarda sizi tarihi bir yolculuğa çıkarır. son olarak kitaplarını asla filme aktarmasın. çok yavan bir tat kalıyor.
bütün kitaplarını zevkle okuduğum, okurken beni ayrı bir havaya sokan, loş ışık - kahve - sigara ilişkisini bana çağrıştıran, en sevdiğim türk yazardır. tarih bilgisi de verir, hayat dersi de verir. bunları yaparken aynı zamanda cinayet de işlenir, farkında olmadan çözülür..
Her romanında sürekli kabus gören bir karakteri vardır. üçüncü kitaba geçince normal olaylar için bile ''Kabus görüyo bu gene'' tepkisini verdirtir adama.
çok akıcı bir dile sahip olan, okuyucuyu yormayan iyi bir polisiye yazardır.Kanaatimce türkiyede türünün en iyisidir. Ancak kendisinde bir 'nevzat komiser' takıntısı vardır daha çözemedim.
çok güzel polisiye roman yazan yazardır. anlatımı akıcı ve olabildiğine samimi olup, romanlarındaki karakterleri birçok özellikleriyle kendinize benzetebilirsiniz.
--spoiler--
“Cesaretin en büyük düşmanı zeka, soğukkanlılığınki ise hırs. Bunlar ateş ve
buz gibidirler. Birbirlerini yok ederler. Çok cesur adam gördüm, ama inan bana
hiçbiri yeterince akıllı değildi. Akıllıların çoğu ise cesaretin aptallık
olduğunu düşünüyordu. Çevremde pek çok hırslı insan vardı, ama hemen hepsi, onları
isteklerine ulaştıracak olan asıl özellikten, sabırdan, serinkanlılıktan
yoksundular. Serinkanlı olanlar ise hırslı olamayacak kadar uyuşuk ve
tembeldiler. Eğer bu doğru özellikler bir tek kişide toplanmışsa, ben "o adama dikkat edin." derim.
--spoiler--
