immoral tutumları hayat içine enjekte etmek. ve zorla orada zapt etmektir olsa olsa. aslında kötülükten uzaktadır bu kavram. ama herkese ve her şeye saygı duyma gibi popüler kabul gören düşünce stilinin bir adım ötesidir.
eşiği kırma hadisesinin gerçekleşmesi gerekir öncelikle. yoksa herkese ve her şeye katılmasan da saygı duymak belli bir içgörü sonrasında kolay bir adımdır. benim bahsettiğim ise bir adım sonrasında hepsini yıkmak oluyor. hani bazı paradigmalarda vardır ya önce tüm kuralları bil, sonra hepsini yık klişesi. işte ona benzer bir şey aslında bu da. hiçbir şeye sinirlenmeme, ve dahi sıfır duygu hissiyatıyla herkese küfür boşaltımı gibi, aşağılıktan da aşağı görme gibi psikosomatik etkileri vardır. biraz mizantrop, biraz kinik ilerler. ama sonuç olarak iyi ya da kötünün ötesinde gerçekleşir.
zira bu duygu durum ile mantığın karışımından kollektif bilinç doğar. bu bilinç özne olarak 'ben' i kullanmadığı için yapılan edimler ya da yanlış olarak görülen davranışların 'ben' e isnat edilmesi olası değildir. ki bu elbette ki bir kaçış sendromu da değildir. tümel bilinç içinde eriyen bilinç kişisel doğru yanlış kararlarının ötesinde toplum içinde organikleşip anonimleşir. bu minvalde yapılan edimler en kötü kollektif bir yanılsama olur. toplumun total bir yanılsama olduğu fikrinden hareketle bu yargının ne etik, ne de mantık olarak hiç bir izdüşümü oluşmaz. bu noktada kiş ancak reflektif olarak hareket eder. bu eriyişin doğal bir seleksiyonudur ve panteizme benzer bir homojenizm oluşturur. bu noktada aynen ene'l hak demenin yanlışsızlığı gibi kurbağanın diliyle sinek yakalaması da aklanır.
velhasıl dekadans yolunda mübah istişareler gerektir ve bu' nun herhangi bir kabil' e ihtiyacı yoktur.
