gelen olarak, insanın doğal yönünden, duyularından ya da daha çok duygularından hareket eden ahlak anlayışları için kullanılan deyim. nitekim, duyguyu duyuların bir türevi olarak görüp ahlaklılığı ona dayandıran tüm doğalcı ahlaklara aynı zamanda empirik ahlak anlayışları adı verilir.
ahlaki empirizm biraz daha özel bir anlam içinde, ahlaki takılcılığın karşısında yer alan ve ahlaki eylemin temelinde bulunan ahlak kurallarının, doğuştan getirilmeyip sonradan deneyim yoluyla kazanıldığını öne süren görüşü ifade eder. söz konusu empirist görüş, ya ahlaki bireycilik şeklinde ortaya çıkarak, kuralların kazanılmasında bireyin özgün deneyiminin önemini vurgular ya da sosyolojizm şeklini alarak, kuralların elde edilmesinde ortak deneyimi ön plana çıkarır.
