ideolojileri iki biçimli ele alırsak hem yarar hem zarar sağladığını söyleyebiliriz. ideolojiler ahlakı, yararı ve toplum yanlısı davranışları önermeleriyle toplumsal yapının formunu koruyabilir. Bu bağlamda birçok ideoloji insanı evinde hissettirme, ortak çıkar, hareket ettirmeyi, iyiye ve doğruya yönelmeyi sağlayabilir. Bu herkes için yararlıdır. Fakat aynı ideolojiler aralarında kollara ayrılabilir, fikir ayrılıkları yaratabilir kavga ve öfkeyi doğurabilir. Aynı zamanda sorgulamamayı itaate alışık bir hayvan gibi yaşamayı , aklı reddedip sadece inanç ya da o ideolojinin ilkelerine doğru kaygısında bulunmaksızın bağlı olarak yaşamayı emredebilir ve öğütleyebilir. bu kötü yanıdır. O zaman ideoloji ve gruplar toplumda saygınlık, empati, aynı görüş altında birlik, beraberlik, ortak yarar, ortak hedef ve dayanışmayı sağlayabiliyorken aynı ideolojiler ve onu kullananlar gereği toplumu bölebilir bir kaos yaratabilir iyi bir oluşum ile birlikte bir yıkıma neden olabilir.
Yani ideolojiler, gruplar ya da sınıfların hem düzenleme hem de kaoslama gibi ikici bir niteliği vardır. insanları tümüyle ortak olana ikna etmek için ideolojiler manipüle aracı olarak kullanılabilir ama bu araç daha sonra aklı yok sayarak kötü amaçlar için kullanılabilir. Bu tip akıldan yoksun ideolojik insanlar o halde her zaman yanlışa yönlendirilebilir. O halde ahlak, doğru veya yarar bir ideoloji neticesinde gerçekleşmez ve kazanılmaz. Ahlak ve yarar ideolojiler üstü zihinsel kavramlardır. insanlar iyiyi bir ilkeye, ideolojiye dayandırmak, emredildiği veya cennete gitme gibi ödüller yerine sadece iyinin kendi olduğu için yapar ise aklını kullanır ve doğru davranır ve manipüle edilmesi oldukça güç olur. O halde doğru, iyi ve yarar ancak ideoloji ve kurallardan ayrılmayla mümkün olur.
