kıçı kırık bir kelam edilmiş: para ve imanın kimde olduğu bilinmez. buna tapacağız. çıkar yolumuz yok. alternatifi yok. tek din.
benim iyi çay demlediğim, çayı demlediğimde ortaya çıkar.
ama bu tinsel bir şey ulan deme giyasi. tinin de eninde sonunda bir gidiş yolu vardır.
tutunacak tek dal bulalım, bu hayatı anlamlandırmamıza yetiyor.
bu da tamam. buna da evet. peki.
saçmalamanın da bir tutarlılığı olmalı.
nice insanı din sömürüsü yaptığı, dini kullandığı için hunharca harcayan bizler susmayarak insanlığımızı gösterebiliriz, doğrudur.
ama diğer taraftan bize laf geldiğinde "ama orasını allah bilir, sen nasıl karar veriyorsun" der ikiyüzümüze bir de yama yaparız.
post modern din. içine biraz benim kalbim temiz cümlesini ekliyorsun, biraz ne yani biz dinsizmiyiz savunmasını, onuncu yıl marşı modunda ardarda seslendiriyorsun, a giriverdin. yirim ben sizi.
