recaizade mahmut ekremin oğlu nijad ekrem için yazdığı, geçenlerde konu anlatımlı test kitabımı kurcalarken rastgeldiğim ve beni derinden etkileyen harika bir şiir. o kadar etkiledi ki her gece uyumadan önce okumak farz oldu.
hasret beni cayır cayır yakarken
bedenimde buzdan bir el yürüyor
hayaline çılgın çılgın bakarken
kapanası gözümü kan bürüyor
dağda kırda rastgetirsem bir dere
gözyaşlarım akıtarak çağlarım
yollardaki ufak ufak izlere
senin sanıp bakar bakar ağlarım
güneş güler, kuşlar uçar havada
uyanırlar nazlı nazlı çiçekler
yalnız mısın o karanlık yuvada
yok mu seni bir kayırır, bir bekler
can isterken hasret odiyle yansın
varlık beni alil alil sürüyor
bu kaygıya yürek nasıl dayansın
bedenciğin topraklarda çürüyor
bu ayrılık bana yaman geldi pek
ruhum hasta, kırık kolum kanadım
ya gel bana, ya oraya beni çek
gözüm nuru oğulcuğum, Nijad'ım
