Çok yazmak istiyorum, türkçem yetmiyor.
Saatlerce yüzmek istiyorum, yaz gelmiyor.
Bir an önce okulu bitirmek istiyorum, hocalar köstek oluyor.
Son ses müzik dinlemek istiyorum, komşular huylanıyor.
Ezberle eğitilmemek istiyorum, sistem karşı çıkıyor istediğim siteye girmek istiyorum, engelleniyor.
Teknolojiyi sevmiyorum, hep karşıma çıkıyor.
Üzülmek istemiyorum, benle inatlaşıyor.
Yaşamak istiyorum, ölüm göz kırpıyor.
Az önce şiir kitabını tekrar okudum ve şöyle bir kanıya vardım: adam şiirlerini kimse anlamasın diye çaba sarf etmiş gibi, Sanki sadece kendisi ve sevdiği kadın anlasın diye yazmış gibi. Ama bazı şiirlerinin üstüne biraz düşünülünce ne demek istediği anlaşılıyor. Her ne kadar şiirleri kendine yazmış olsa da seviyorum kendisini ve şiirlerini.
Sonra sen kendi yolunu çizdin. Benim ilkokulda resmim zayıftı, pek bir şey çizemedim. Bir işe girdim. Beşiktaş’ta bir eve taşındım ve sigarayı bıraktım. Bulaşık makinem var, alttan iki dersim var, bir kitap projem var ve sen yoksun.
eğer gidersen ben normal biri olurum, şiirlerim normal ve yavan olur, demek istemiş. sanırım bunu demesi fayda etmediği ve terk edildiği için ah muhsin ünlü uzun zamandır şiir yazmıyor.
resulullah süper bir insandı, ben o kadar değilim,
resulullah yolda ebu bekir’i görse ‘es selamu aleyküm ya sıddık’ derdi,
ben yolda ebu bekir’i görsem tanımam.
resulullah asla yalan söylemezdi; ben annem ölürken hiç ağlamadım.
ben annem ölürken çok ağladım çünkü annem
gırtlağından hırıltılar çıkarırken nasıl terliyordu, görmeliydiniz.
resulullah azrail’i yolda görse tanırdı;
ben azrail’i annemin yanında görseydim ona bir çift lafım olurdu,
derdim ki şimdi yani af edersin ama o sıktığın annemin gırtlağı.
resulullah olsa ona bunları söylesem o bana gülümserdi;
o bana gülümserdi ben ona derdim ki, anam babam yoluna feda olsun ey allah’ın resulü; fakat şu koca melek, annemin gırtlağını sıkıyor, bir şeyler yapamaz mıyız?
resulullah orada olsaydı annemin elini tutardı derdi ki ‘kızım ha gayret!’;
ben orada olsaydım annemin elini tutardım ve derdim ki ‘anneciğim ölmesen…’
ben oradaydım annemin elini tuttum ve dedim ki ‘anneciğim seni ben…’;
annem döndü bana bir baktı o bakışı görmeliydiniz
resulullah o bakışı görseydi merhametten ağlardı;
ben o bakışı gördüm haşyetten bayılacaktım ama annem elimden tuttu.
ne tuhaf, anneler ölürken bile çocuklarının
anneler ölürken bile çocuklarının ellerini bırakmıyor ne tuhaf…
resulullah çok şanslı bir insan
annesi öldüğünde o küçücüktü;
benim annem öldüğünde ben küçücük değildim,
zaten şanslı birisi de değilimdir, filmlerim iş yapmaz.
annem daha yeni öldü fazla uzaklaşmış olamaz!
olamaz dedim annem son nefesini alıp da vermeyince
verse de ben alsam onu, içim ferahlasa, siz de görseniz
resulullah tutsa annemin elinden birlikte geçseler çölü
nasıl olsa resulullah da ölü annem de ölü.
yazdıklarına pek çok insan şiir denir mi diyebilir aslında bu tartışmayı her şair için yapabiliriz ve şu da var şiirleri basit mi bunu da yine her şair için yapabiliriz.
ben şiir diyenlerdenim ve pek çok guzel şiiri var ve şiir hissettiklerini ruhunu yansıtmaktır ve bunu başarıyor her ne kadar anlamsız gibi görünse de yazdıkları bir süre sonra anlayabiliyor insan.
buraya şiirlerini koymak isterdim ama şiirlerinin hepsini koymak da olmazdı ve okurken yazılanları bir şiiri denk geldi onu koymak istedim. ve şiirlerin hisleri anlattığını hisseder insan.
Boş versene biz aşık olmayalım birbirimize..
Konserlere gidelim, maça gidip küfür edelim, uçurtma uçuralım, kumsalda uzanıp deli gibi içelim..
Gecede yıldızlara bakabiliriz..
Bisikletle gezerken yagmur yagsın, sırıl sıklam olalım..
Bisikletin zinciri atsın, sen yine ellerini kirlet yaparken ben sileyim..
Bana kek yap..
Balık tutalım, sonra tekrar denize atalım.
Boş ver aşık olmayalım biz bebeğim.
Aşk korkutucu, aşk yorucu, aşk zarar verir..
Beraber eğlenelim en iyisi, ama hep ve tek benimle uyu..
sen beni öpersen belki de aşkımız pratik karşılık bulur
ne ikna edici bir intihar girişimidir şimdi göz göze gelmek
elbette ata binmek gibidir seni sevmek sevgilim
elbette gayet rasyoneldir attan atlamak
-freud diye bir şey yoktur.
sen beni öpersen belki de ben gangsterleşirim
belki de şair olurum seni de aldırırım yanıma
bilesin; göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün
yani ya bu eller öpülür, ya sen öldürülürsün.
"boşversene biz aşık olmayalım birbirimize. konserlere gidelim. maça gidip küfür edelim. uçurtma uçuralım. kumsalda uzanıp deli gibi içelim. gece de yıldızlara bakalım. bisikletle gezerken yağmur yağsın, sırılsıklam olalım. benimle kek yap. balık tut, ben onu denize atayım. boşver aşık olmayalım biz. aşk korkutucu. beraber eğlenelim en iyisi. ama hep benimle uyu...
Boşversene biz aşık olmayalım birbirimize.
Konserlere gidelim.
Uçurtma uçuralım.
Gece de yıldızlara bakabiliriz.
Bisikletle gezerken yağmur yağsın,
Sırılsıklam olalım.
Benimle kek yap.
Balık tutalım, sonra tekrar denize atalım.
Boşver aşık olmayalım biz.
Aşk korkutucu…
Beraber eğlenelim en iyisi;
ama hep benimle uyu…
onur ünlü'nün şairliğini sevenler için bir genelleme yapacak olsam gözümün önüne illa ki nikon ya da canon sahibi, mimarlık öğrencisi türbanlı kızlar geliyor. üsküdar, martı, çay ve sevda gibi anahtar kelimeler eşliğinde...
benim için en değerli şey kitaptır;hele ki şiir kitabı ;hele ki benim için önemli olan bir şiir kitabıysa belki yaptığım saygısızlık ama o kitabı yırttım herşeyin bu kadar unutulduğunu gördüğümde parçaladım ben parçalanmışken bir kitap parçalamışım çok mu diye düşündüm.
Murat Menteş: Adınızın başında “ah” var, bir kısaltma mı bu?
Ah Muhsin Ünlü: Yo, işin o kısmı hiç karışık değil. Göründüğü gibi, “ah” o. “ah”tan ibaret. Bir nida kırıntısı.
