aklın yetkili merci olamadığı bir birim olan gönülün, gördüğü rüyalardır olsa olsa.
çaresiz iç çekişlerimde pişmanlıklarımı düşünürken, seninleyken sensizlikle boğuşmaktan yoruldum artık.
önceleri seni sensizde sevebileceğime inanırken; varlığın yokmuş gibi acısını bastırmayı beceremedim.
yürüdüğüm her yol, yuttuğum her lokma, yaşadığım her dakika seni acımasızca hatırlatırken; hayalperest gönlüm hala beni sevebileceğini umuyor.
bu hayatta kalan tek tutunacak dalım umutlarımken; yine senli bir rüyadan, sensiz uyanmaya korkuyorum.
bu aşk gelgitlerine ne kadar dayanabilir yüreğim bilmiyorum ama sen sapasağlamken ben yavaş yavaş tükeniyorum.
