neye inandıkları ya da inanmadıkları umrumda olmayan insanların sahip olduğu felsefe/dünya görüşü. tıp kı ateistlerin ya da inanç sahiplerinin olduğu gibi. kim neye inanırsa inansın o beni ilgilendirmez lakin durum değerlendirmesi yapmak niyetindeyim. bu konu içersinde tanrı olgusunun ispatının ya da inkarının kanıtları olduğu gibisinden birşeyler gördüm ve görür görmez muhalif olma ihtiyacı hisseettimç.
iki taraftan da duruma bakacak olursak; yani ispat ve inkar kanıtı. tanrı kavramı ne '' abi düşünsene şu kadar yıldız kainat gezegenler... bunları yaratan bir kudret olmaması mümkünmü''lerle ispatlanacak ne de '' e abi göremiyoruz işte o halde yok''larla inkar edicelecek kadar sığı bir kavramdır. zaten durum böyle olsaydı o zaman benim inandığım tanrının kudreti hakkında şüphem olurdu. şükür kü bizim gibi sığ değil söz konusu zat.
şöyle düşünün ki; eğer yoktan varedicinin inkarı veya ispatı mümkün olsaydı onun bizim kafalarımıza vura vura anlatmaya çalıştığı ''dünya hayatının bir imtihan olması'' mevzuunun hiçbir anlamı kalmaz üstüne üstlük tanrı kendiyle çelişmiş olurdu. lakin mevla hazretleri bütün acziyetlerden noksan olduğu için ki bizim düştüğümüz yanılgıların hiçbirine haliyle düşmemekte.
agnostistlerin görüşü; şayet allah'ın inkar veya ispatının kanıtlanmasının mümkün olmayacağı yörüngesinde ise bu kadar konuştuktan sonra muhalif olmak ahmaklığın dik alası olur lakin allah'ın olup olmadığını bilmiyoruz şeklini alan bir maneviyata sahip iseler, orda sonuna kadar muhalif olurum hayatım boyunca onu ispatlayamayacağımın farkında olsam da. çünkü ispatdan daha mühim şeyler yaşıyorum. bütün hücrelerimin kabul ettiği bir zatı dilimle ''bilmiyyorum var olup olmadığını'' şeklinde zikretmem ne kadar akılcı bir çözüm olur, şüpheliyim. seni hiçbir zaman kanıtlayamayacağım ey rab! kusurumu affet lakin her zaman içimde hissedeceğimden şüphen olmasın.
bu akım içindeki filozoflar tanrı'nın varlığı ya da yokluğu hakkında kesin bir kanıt bulunmadığını savunmaktadırlar.
bu yaklaşım diğer akımlar tafarından tutarsız olarak nitelendirilmektedir. çünkü aslında hem tanrının varlığı hem de yokluğu hakkında birtakım kanıtlar ileri sürülmüştür. bunlar karşısında eğer tanrının varlığını sorgulanıyorsa ya teist olmalılardır ya da atesit diye düşünülür.
Agnostisizm, bilinmezcilik olarak tanımlanan Tanrı'nın varlığının ya da yokluğunun şu an için bilinemeyeceğini öngören felsefe akımı.
Kökeni eski Yunan'daki Sofistlere kadar uzanan Agnostisizm kelime olarak eski Yunanca'daki agnostos, yani "bilinemez olan" kelimesinden gelir. Gerçekte, bir dinden ya da öğretiler bütününden ziyade bir konsepttir. "Bilinmezcilik" olarak tanımlanması, aslında dinlerin öne sürdüğü Tanrı anlayışının gerçekliğinin bilinemezliği değildir. Bu akım, insanın bilme yetisinin sınırlı olduğunu ve bu nedenle, görülebilenin ardındaki hakikati yakalayamayacağını savunur. Thomas Henry Huxley, agnostisizm'i tanımlarken insanların ölüm sonrası ve tanrının varlığı konularında akıl yürütmekten kaçınmaları gerektiğini söylemekle kalmamış, bu bakış açısından değerlendirildiğinde değillenemeyecek hiçbir önerme ya da yanlışlanamayacak hiçbir bilgi olmadığını da eklemiştir.
Agnostisizm, tüm dinleri ve dolayısıyla onların tanrılarını kesin olarak reddeder. Fakat, Teizmin sundukları dışında; doğaya müdahale etmeyen, belki bilinci dahi olmayan bir Tanrı'nın olup olamayacağını bilemeyeceğimizi öngörür. Bu anlamda Deizmin ve Ateizmin dogmatik tutumundan uzak olduğu vurgulanabilir.
Felsefi bir ekol olarak kayıtlara geçmesi 19. yüzyılın ikinci yarısına denk gelir, Batı felsefesindeki başlıca temsilcileri Herbert Spencer, William Hamilton ve Leslie Stephen'dir. Agnostisizm'in Doğu'daki karşılığını ise tasavvufun hemen her kolunda bir miktar bulmak mümkündür. Araştırma için Türkçe kaynak olarak 1997 yılında Vadi Yayınları'ndan çıkan Şinasi Gündüz'ün Son Gnostikler: Sabiiler, inanç Esasları ve ibaretleri adlı kitaba bakılabilir.
insanın, kendi deneyimleriyle elde ettiği olguların ötesinde hiçbir şeyin varlığını bilemeyeceğini ileri süren öğreti. Agnostisizm hem bir terim , hem de felsefi kavram olarak Thomas Huxley tarafından ortaya atıldı. Huxley agnostik sözcüğünü hem geleneksel Yahudi-Hıristiyan tanrıcılığını, hem de tanrıtanımazlık öğretisini reddederek Tanrının varlığı sorununu ortada bırakan düşünürler için kullandı. Terim daha sonra geriye götürülerek bütün bilinemezci öğretileri kapsamıştır. Agnostisizm, tarihsel olarak bilimin denetiminden yoksun insan düşüncesinin düştüğü büyük yanılgılara bir tepki olarak ortaya çıkmıştır. ilk tepkiyi Yunan antikçağ bilgicilerinden duyumcu sofistler vermiştir. Onlara göre bilgi duyuların sonucudur ve duyular dışında bilgi edinemez ve herkes için geçerli bilgi olamaz.
Çıkış noktası olarak tanrının varlığı üzerinde yapılan yorumların gereksiz olduğunu, çünkü insan bilgisinin ancak duyular yoluyla elde edilen kadarıyla arttırabileceğini söyler. Duyularsa insandan insana değişiklik gösterdiğinden yanılma payının yüksekliğine binaen tanrının varlığının kanıtlanma veya çürümünün hiçbir zaman mümkün olamayacağını savunur.
Hamiş : Kavramı ilk olarak ortaya atan (bkz: Thomas Huxley) değil (bkz: protagoras)dır. Huxley sadece bu kavramı isimlendirmiştir.
Hamiş2: Zamanla bu kavram 'tanrının ispatı'ndan ayrılarak genişlemiş ve günümüzde hemen tüm (bkz: göreceli) konular hakkında söylenir olmuştur.
aklın ermediği ama aksininde kanıtlanamadığı durumlarda can simidi olan görüştür. daha iyi anlamak için sözlük içinde kullanımına bakmak gerekirse "allaha inanmiyorum ama bir guc var" sözü olaya güzel bir örnek teşkil eder.
bilinemezciliktir, bilinmezciliktir ya da. bizim aklımız ve maddesel kanununlar yalnızca bu evren için geçerlidir. başka bir işe yaramaz. ayrıca tanrının varlığı ya da yokluğu tartışılamaz çünkü bilinemez. materyalistlere göre su katılmış idealizm, idealistlere göre güleryüzlü materyalizm agnostisizm. fakat günümüz de bilim kullandığı bakış açısıdır.
Bu düşüncenin *sakat olan tek tarafı bilinemeyecek düşüncenin, olgunun, fenomenin, nesnenin* sadece tanrı olarak görülmesidir. Tamam tanrının var olup olamayacağı hakkında kanıtlarımız yoktur, buraya kadar mantıklıdır. Fakat bu kanıtların yoksunluğu veya algılarımızın kıtlığı veya yanlışlığı başka hedeler için geçerli dğeil mi? Örneğin tanrıyi bilemiyorum diyorsun, fakat kuantum fiziği üzerine yorum yapıyorsun, fizikte nobel ödülü alıyorsun*, en azından yaşam boyu karşına çıkan maddenin ve algılarının gerçek olduğunu düşünüyorsun. Olmadı ki?!
eskil bir teorik külliyat; aşılmış, yıkılmış. lakin payanda arayışındaki post-modernizmin aydınlanma öncesinde bulabildiği son kaledir. bazılarının gerekçelendirirken kuantum fiziğine yaslanması da hazindir. akp'nin de yeni müfredat girişiminde bu argümanı kullanması dikkate şayandır.*
bilimsel uğraşı geçersizleştirme, politik-ideolojik olanı egemen kılma namına geniş boşluk sunar bilinemezcilik. dünyayı-doğayı kavrama, yorumlama ve nihayetinde değiştirmenin yollarını silikleştirmekten başka bir şey değildir. akademik tembelliğin hayıflanma teorisidir ayrıca. bilgiyle başedememenin ve akabinde bilimsel kısırlığın sığ sularında sarılınan yılandır.*
