eve gelen misafirlerin küçük, yaramaz, canavar çocuklarına karşı geliştirilen bir tekniktir. çocuğun şımarıklığının en üst düzeye gelmesi halinde dayanamayarak çocuğa güleryüzle yaklaşılıp eli sıkılır, çok az hırpalanır çaktırmadan. ardından daha da isyan çıkaran çocuğa o anda işte bu cümle sarfedilerek teknik uygulanır tabi dayak atma şeklinde değilde biraz sarsma şeklinde. insan sinir sisteminin sınırlarının zorlaması sonucu bünyenin geliştirdiği bir tepkidir işte.
anlatılmaz.
o dayağı yiyen bilir.
büyük çelişki yaratır ufak beyinde, acizliğinde koşacağı kucak onu acıtan ellere dönüşmüştür.
içten içe toplumun değerlerine küsmeye neden olur.
amaç çocuğu susturmak değil de o rahatsız edici sesin yolaçtığı sinirden kurtulmaksa mantıklı olabilecek fakat acımasızca ve çocuğun psikolojik gelişimini olumsuz etkilemesi kaçınılmaz davranıştır. ben asla yapamam, fakat o ağlayıp beni sinire kesen çocuğu ne zaman annesi dövse, içimden "sağol" demeyi de ihmal etmem. bana ne ki? tohumuna para mı saydım sanki.
çenesi titreyen çocuktur.. gözyaşlarının akmasını önlemek için kafasını vakur bi biçimde belli etmeden hafifçe yukarı kaldırmayı henüz öğrenmemiş çocuktur.. yanakları al ala kızarmış çocuktur.. ellerini kafasının üstüne doğru hafifçe kaldırmış bi yandan anne yapma diyen bi yandan da ağlamamaya çalışan çocuktur bu eylemdeki..cinnet anında vukuu bulan eylemdir ayrıca..
+ hala niye ağlıyorsun hee? **
-duramıyorum be! aldım hızımı bi' kere.
+kime sordun da hız aldın he, asi mi olucan lan başımıza?
-evet aq tepenize sıçıcam allahın izniyle.
serzenişlerine sebep olan durumdur. kötüdür, yaşamayan ayıplar.
aynı çocuk, düşüp üstünü kirlettiği için, sokakta bir başkasından dayak yediği için de annesinin hışmına uğrar. zavallı çocuk bunlar için özel olarak annesinden dayak yiyorsa ağlayıp sinir bozduğu için o dayağı allahın emri olarak yemek zorundadır.
hıçkırarak koltuğun üstünde uyuyakalan çocuktur. akşam yemeği vaktinde uyandırmaya başına gittiğinizde uykusunda bile içini çektiğine şahit olursunuz, yediğiniz içtiğiniz zehir olur akabinde. büyüyünce kendisi de yapmaz aynı şeyi, bilakis çocuğunun üstüne titrer.
sevgisiz, bunalımlı anne tribidir. çocuğa küçük yaşlarda, hele ki erkekse, ağlamaması gerektiğini öğretmeye çalışır böyle anneler. çocuğun ağlamasını güçsüzlük sayarlar, kendi çocuklarının güçsüz olmasına tahammül edemezler. ondan da bildikleri tek yola, güçsüz insanların yoluna başvrurur, döverler. bu devran böyle sürer gider.
