bi yerde dinledim ya da okudum bilemiyorum. affedin diyordu, karşınızdaki kişi için değil kendiniz, için affedin. çünkü içinde kin olan insanın vucudu aşırı asidiktir. o da hem ruhen hem de fiziken insana zarar verir.
atalar boşuna dememiş, keskin sirke küpüne zarar diye.
Bir kere ihanete uğradın mı, anılar sana bataklık olur . Hatırladıkça çekerler seni içeri, hatırladıkça affetmek istersin, çünkü affetmek unutmak demek. Öncesini hatırladıkça sonrasını unutmak istersin çırpınma boşuna o hançer bir kere saplanınca çıkarmaya kalktıkça iyice kalbine gömersin .
içten gelen birşeydir. Bazen karşındakini sevdiğin için, bazense artık senin için var olan değeri gitmiş hiç birşey hissetmediğin insanlara karşı yapılan şeydir.
Affetmek büyük bir erdemdir lakin aynı zamanda bir o kadar da zor bir eylemdir. Açık konuşmak gerekirse ben affetme lütfunu vuku bulan eyleme göre gerçekleştiriyorum. Genelde affederim ancak kin güttüğüm de göz ardı edilemez nitelikte.
Kavga ettiğiniz kişiye, kin gütmek aşağı insanın işidir affetmek erdemliktir diyip ilişkiyi merhaba günaydın selamlara indirgemek bence daha da aşağılık bir hareket.
iki aforizma patlatınca kimse kimseyi affetmiş olmuyor, dolayısıyla erdemli de olmuyor. içinden nasıl geliyorsa öyle davran ve öyle düşün o insan hakkında. Yoksa sevmediği halde birine merhaba demek ikiyüzlülük gibi geliyor bana.
Evet merhaba demek öyle büyük bir şey değil, ama büyük.
