öyle sarmaş dolaş olduk,
o kadar geçtik ki kendimizden
lambayı söndürmeyi unutmuşuz,
perdeleri çekmeyi de.
meğersem sabah olmuş;
gün pencereden bizi gözetler.
cânım geceye veda etmek lazım;
günün gösterdiği yoldan gitmek lazım,
affet bizi lamba,
seni buralara kadar sürükledikse,
geceki sarhoşluğumuza bağışla.
vakit varken dönsen memleketine;
tutsak biz de her günkü yolumuzu.
haydi uğurlar olsun;
gecemiz sana emanet.
