sabah uyanmışım, salondan sesler geliyor. babam tayt giymiş (valla okuyorsa bunları, s.kerticek yeminle), açma germe tabir edilen hareketleri yapıyor. gerçi onun için açma-tutulma hareketleri oluyordu. bir keresinde; 80 li yılların çok hareketli şarkılarındaki esnek dansçılar gibi bacaklarını 180 derece açayım dedi, kaldı öyle. bacaklar daha 150 derece bile açık değilken, durdu baba. baba, durdu mu korkacaksın aga. yatırdık, zafer işareti gibi duruyordu yatağın içinde. zafer onundu, gururluydu. v for peder bey.
3 gün boyunca ayı gibi yürüdü. hala daha "oğlum biz 3 yıl askerlik yaptık, ayı yürüyüşüne, komando dansına alışkınız" diyordu.
neyse salondan sesler geliyordu, babam da bir televizyonun önünde anaerobik hareketler yapıyor, abim ise müzik setinin önünde kafasının üstünde kuzenimi sektiriyordu. hiç anlaşamazlardı zira. neyse ben televizyondan gelen seslere takılmıştım. takılmıştım. takılmıştım... takıııll... görüntü buğulanır, başka bir görüntüye geçer.
+ benjcev, gel bakalım, 10'a kadar say, sana bir halley.
- ilk önce bana bu şansı bana verdiğiniz için başta bakkal amca olmak üzere, tüm mahalle eşrafına teşekkür ediyorum. hemen saymaya geçiyorum.
+ buyur bakalım.
- bir iki üç dört, son-ki üç dört, ha son ki üç dört, ve yediiii, ve sekiiiiiiz, ve son ki üç dört. ha son yedi, ve sekiz, son kez.
+ anaaaaam. kaçın çocuk delirmiş.
vallahi biliyordum saymayı. ama zihnim takılmıştı işte.
