ana karakter, arkadasına verdigi bir soz yuzunden iskence yapanlara adını bile soylemeyecek kadar deli bir tiptir. bu arada kendisini alıkoyanların basından beri ismini bilmeleri ise baslı basına bir ironidir.
romanda iki zaman arasında gider gelirsiniz ama aslında iki zaman iç içedir. ana karakter, genç kadına geçmişi anlatırken yıllar önce yaşadıklarını bir tepeden ona izletmektedir.
ya umutsuzlar'i izliyordur burnunu ceke ceke simdi, ya da bana yeni is cikaracak entryler yaziyordur. oglum sen kendin gammazssin be, beni niye ugrastiriyorsun? gammazlasana kendini, guzel guzel!
tamam aziz nesin'i senin yanina oturtacagiz masada, ben nazim ile can babanin arasindaki iskemleye oturacam... *
dinlerin olmadığı bir dünya hayal etmek entrysine şapka çıkarılabilecek yazar.. gercekte neyi hayal etmek istediğini anladığım fakat tarihte yapılan kıyımlara 'din' olmasaydı da başka bir neden yada araç bulurdu insanoğlu demek istediğim yazar.
(#2673139) nolu entry'inde aslında ironi yaptığını, o ironiyi anlamayan ben salağına, yaptığını üşenmeden uzun uzun anlatma inceliğini göstermiş yazar.
