Kasım Kavran şiiridir:
Sensizken susuyor gözlerim
Susuyor sokaklar, susuyor ay
Kaçıp gitmek isterken yalnızlığımdan
Karanlık sokaklarda buluyorum yorgun bedenimi
Sensizliği,terkedilmişliği hissediyorum damarlarımda
Sonra...
Sonra o kahrolası gözlerin geliyor aklıma
Deli gibi özlerken yarım kalıyorum aşkınla
Susuyorum, susuyor gözlerim
Hangi günahımın bedeliydi ihanetin?
Gitmek istedin ve gittin
Sen gitmeyi çoktan hakkettin
Yağmurlu bir geceydi uyandım sana
Gecenin yarısıydı geldim kapına
Hayalindi yansıyan kurumuş dudağıma
Sensizliği yazdım soğuk camlara.
