belki senaryo üzerinde daha çok çalışılsa, belki daha iyi bir yönetmen ve daha büyük bütçelerle çekilse çok daha iyi bir iş ortaya çıkardı. ama bu haliyle de çok sevdik.
Bizim garip yunus, hem yunus emre hem de yunus peygamber biraz. Henüz kemale ermemiş, henüz gerçek dünyayla tanışmamış.tekkede şeyhinin dizlerinin dibinde yetişmiştir. Duygusal ve iyi niyetle yaklaşır dışarıdaki ademoğluna hep. hapishaneye düşer bir iftirayla, bir yanlış anlaşılmayla. Yunus bu, sesini çıkarır mı hiç?! Vardır bir hikmeti der, boyun eğer. Çünkü çile çekeceği yer orasıdır, kemale ermek için o cendereden geçmesi gerekmektedir. Buna inanır. Böylece hapishane balığın karnına döner, derviş yunus'un çilehanesi olur.
yunus'un kendine yapılan eziyetler ve zulümler karşısındaki tavrı dikkat çekicidir. Ondaki peygamber olgunluğu hemen hissedersiniz. kendine eziyet edenlere karşı kin duymaz. yanlışın farkına varacaklarına inanır bu kötü niyetli insanların, kalplerinin yumuşayacağına, er geç hak olanın farkına varacaklarına inanır ve bu inancını daima korur.
iki gardiyan (cevdet ile cem) arasındaki çatışma ise filmin herhalde en önemli ayağı. iki gardiyanın mücadelesinde yunus zarar görür. yunus'u biraz da cem'in vicdanı gibi gördüm. Sadece vicdan da değil, onun yumuşak karnı, merhametli ve hakkaniyet istikametindeki kalbiydi ayrıca. Cevdet ise Cem'in kalbini, merhametini, vicdanını öldürmeye çalışan bir canavar... Cem'deki bu iyi hasletler öldüğü takdirde Cem kendilerine benzeyecek, onlar gibi olacaktır. Şeytanın, insanın iyi ve güzel taraflarını öldürüp onları kendine dönüştürmesi ve benzetmesi gibi. işte bu yüzden Cevdet biraz da şeytan gibidir.
